Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] stycznia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie orzeczenia w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Pismem z dnia [...] maja 2011 r. (data nadania) A. S. (skarżący) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na orzeczenie tego organu z dnia [...] stycznia 2011 r. w przedmiocie orzeczenia w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
Jednocześnie skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, w uzasadnieniu którego wskazał, iż zaskarżone orzeczenie prawdopodobnie odebrał osobiście. Jednak faktu tego nie pamięta, ponieważ w tym okresie z uwagi na pogorszenie stanu zdrowia znajdował się pod opieką lekarza [...]. Wyjaśnił, że cierpi na wiele schorzeń, które pozostają w stanie nasilenia bądź chwilowej remisji. W okresie wydania i doręczenia zaskarżonego orzeczenia skarżący kilkakrotnie uczestniczył w wizytach lekarskich. Dopiero w dniu [...] maja 2011 r. podczas wykonywania porządków odnalazł odpis orzeczenia, którego w dniu odbioru nawet nie otworzył.
Do wniosku skarżący dołączył zaświadczenie lekarskie (oznaczone datą [...] maja 2011 r.) wydane przez lekarza specjalistę [...], z treści którego wynika, że w miesiącu lutym 2011 r. był pod stałą opieką lekarską.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Stosownie do postanowień art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwana dalej p.p.s.a.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednym z warunków przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1 i § 4 p.p.s.a.). We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2).
Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie, tj. wniesienie wniosku w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu. Przywrócenie terminu do wniesienia skargi uzależnione jest od przesłanki uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Przy czym uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 20.10.2004r. sygn. akt IV SA/Gl 647/04). Zatem przywrócenie terminu nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.