Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Marek Wroczyński po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.N. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi M.N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów nieznajdujacych pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących z nieujawnionych źródeł za 2003r. 1. odmówić M.N. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...], nr [...], 2. zwrócić od Skarbu Państwa, ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz M.N. kwotę 800 (osiemset) złotych tytułem uiszczonego wpis sądowego od skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 grudnia 2007 r. odrzucił skargę M.N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów nieznajdujacych pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących z nieujawnionych źródeł za 2003r., z uwagi na brak uiszczenia wpisu sądowego. Przesyłka, z powyższym postanowieniem dwukrotnie awizowana przez urząd pocztowy, wróciła z adnotacją "mieszkanie zamknięte". Wobec powyższego Sąd uznał, iż przesyłka ta została doręczona skutecznie skarżącej w dniu 15 stycznia 2008 r. (k. 52).
Pismem procesowym z dnia 21 marca 2008 r. M.N. wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 800 zł. W uzasadnieniu podała, iż w okresie od 10 listopada 2007 r. do 27 grudnia 2007 r. przebywała u swojej córki, opiekując się jej synem, gdyż córka pracuje zawodowo. Z uwagi na fakt, iż przez długi okres nie otrzymywała żadnych pism z sądu, w dniu 18 marca 2008 r. udała się do tut. Sądu, gdzie zapoznała się z aktami i po raz pierwszy poznała treść postanowienia zobowiązującego ją do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 800 zł. Była to dla niej pierwsza, oficjalna informacja o konieczności wniesienia opłaty. Nadmieniła, iż we wskazanym okresie przebywała poza miejscem swojego zamieszkania, dlatego brak jest jej winy w niedotrzymaniu wymaganego terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Natomiast art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienie terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. § 4 cytowanego art. przewiduje, że równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Powyższe oznacza, że przywrócenia terminu może domagać się strona, która przyznaje, iż nie dokonała czynności w terminie i jest w stanie uprawdopodobnić, że stało się tak bez jej winy ze względu na wystąpienie okoliczności od niej niezależnych, którym pomimo dołożenia należytej staranności nie była w stanie przeciwdziałać.
Podkreślić należy, że brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Wnioskodawczyni we wniosku podała okoliczności, które w jej ocenie wskazują na brak winy w uchybieniu terminu do uiszczenia stosownego wpisu od skargi. Jednakże powołane przez nią okoliczności faktyczne, jakimi są nieprzebywanie pod adresem, który podano jako adres, pod którym miały być kierowane pisma, nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu (tak też post. WSA w Warszawie z dnia 7 lipca 2004 r., III SA/Wa 368/04, niepubl.).
Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu.
Należy ponadto zauważyć, iż M.N. została pouczona o treści art. 70 § 1 i 2 p.p.s.a., który stanowi, iż strony i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadomić Sąd o każdej zmianie swego zamieszkania, adresu do doręczeń lub siedziby. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo sądowe zostanie pozostawione w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest Sądowi znany (k. 36-37).
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a postanowiono, jak w sentencji.