Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Maciej Majewski na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2015 r. wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. W. na uchwałę Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] postanawia: przyznać M. W. prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął na formularzu PPF wniosek M. W. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Z treści złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz pisma z dnia 18 listopada 2015 r., nadesłanego na wezwanie Sądu wynika, iż M. W. prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną, pozbawioną prawa wykonywania zawodu lekarza. Posiadany majątek obejmuje mieszkanie o pow. 19 m2. Wnioskodawczyni nie wskazała posiadania majątku, przedmiotów wartościowych, ani oszczędności. Otrzymuje zasiłek okresowy w wysokości 118 zł. oraz część czynszu jako dodatek mieszkaniowy. Wnioskodawczyni pożycza także od matki około 200 zł. miesięcznie. Wskazała koszty utrzymania na 310 zł czynszu miesięcznie i prąd 50 zł. Do wniosku dołączono kopie zaświadczenia z urzędu pracy o pozostawaniu osobą bezrobotną oraz kopię zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej.
W sprawie zważono, co następuje.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek. Żądanie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Przyznanie prawa pomocy jest instytucją wyjątkową, przysługującą jedynie w sytuacjach, gdy poniesienie kosztów przez stronę spowodowałoby u niej uszczerbek w środkach utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zasadą jest, że każdy wnoszący sprawę do Sądu zobowiązany jest ponosić koszty sądowe, a tylko faktyczny brak możliwości finansowych może skutkować zwolnieniem od ich ponoszenia. Należy więc zaznaczyć, że chodzi o taką sytuację finansową, która obiektywnie nie daje możliwości zgromadzenia odpowiednich środków na poniesienie kosztów sądowych. Przyznanie prawa pomocy nastąpić może w przypadku wykazania, że wnioskujący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek lub pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym własnym i swojej rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym. Jak wynika z powołanych przepisów ciężar udowodnienia istnienia okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie spoczywa na stronie.
Biorąc pod uwagę sytuację majątkową M. W. uznać należy, iż uzasadnione jest przychylenie się do wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną pozbawioną prawa do wykonywania zawodu. utrzymuje się z zasiłku z pomocy społecznej oraz pomocy matki. W tej sytuacji uznano, że wniosek jest zasadny.
W związku z powyższym orzeczono, jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.