Maciej Majewski referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie VII SAB/Wa 46/12 ze skargi K. K. na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej postanawia: przyznać K. K. prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął na formularzu PPF wniosek K. K. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Z treści złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż K. K. prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe pomimo, że mieszka wspólnie z matką. Zamieszkuje ponadto z mężem, ale posiadają umowną rozdzielność majątkową. Utrzymuje się z dodatku pielęgnacyjnego w wysokości 520 zł. W utrzymaniu pomaga wnioskodawczyni matka, z której renty opłacane są świadczenia za mieszkanie. Mieszkanie w którym wnioskodawczyni mieszka jest własnością bratanka. Nie wskazała posiadania innego majątku.
W piśmie z dnia 23 kwietnia 2012 r. dodatkowo wskazała, że mąż jest bezrobotny bez prawa do zasiłku. Na żywność wnioskodawczyni wydaje około 300 zł miesięcznie, na leki 50 zł., odzież 20 zł., środki higieny 50 zł., opał 100 zł., pozostałe (prąd, gaz, woda, czynsz) opłaca matka z renty. Do pisma załączono wyciąg z rachunku bankowego i decyzję Prezydenta Miasta [...] w sprawie ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
W sprawie zważono, co następuje.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej dalej p.p.s.a. przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek. Żądanie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Przyznanie prawa pomocy jest instytucją wyjątkową, przysługującą jedynie w sytuacjach, gdy poniesienie kosztów przez stronę spowodowałoby u niej uszczerbek w środkach utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zasadą jest, że każdy wnoszący sprawę do Sądu zobowiązany jest ponosić koszty sądowe, a tylko faktyczny brak możliwości finansowych może skutkować zwolnieniem od ich ponoszenia. Należy więc zaznaczyć, że chodzi o taką sytuację finansową, która obiektywnie nie daje możliwości zgromadzenia odpowiednich środków na poniesienie kosztów sądowych. Przyznanie prawa pomocy nastąpić może w przypadku wykazania, że wnioskujący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek lub pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym własnym i swojej rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym. Jak wynika z powołanych przepisów ciężar udowodnienia istnienia okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie spoczywa na stronie.
Biorąc pod uwagę sytuację majątkową K. K. uznać należy, iż uzasadnione jest przychylenie się do wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Wnioskodawczyni wykazała, że nie jest w stanie ponieść tych wydatków. Jest osobą utrzymującą się z jedynie z świadczenia pielęgnacyjnego oraz z renty matki. Dochód ten w całości przeznaczany jest na koszty utrzymania. Dodatkowo dochód jest obciążony wydatkami na leki oraz wydatkami związanymi z opieką nad chorą matką. W tej sytuacji uznano, że stronę nie stać na samodzielne poniesienie kosztów sądowych i opłacenie zawodowego pełnomocnika. Okoliczności te świadczą, że wniosek strony jest zasadny.
W związku z powyższym orzeczono, jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.