Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 15 września 2009r . na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi: B. U. na postanowienie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego Izby Architektów z dnia [...] marca 2009r., sygn. akt [...] w przedmiocie: przekazania sprawy według właściwości i zawiadomienia wnioskodawcy o możliwości wniesienia odrębnego podania do organu właściwego postanawia: przywrócić B. U. termin do wniesienia skargi na postanowienie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego Izby Architektów z dnia [...] marca 2009r., sygn. akt [...]
W dniu 5 sierpnia 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę B. U. z uwagi na wniesienie jej do Sądu z uchybieniem terminu. Przedmiotowe postanowienie doręczono skarżącej w dniu 26 sierpnia 2009r.
W dniu 2 września 2009r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) skarżąca złożyła do Sądu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. We wniosku podniesiono, iż zaskarżone postanowienie skarżąca otrzymała w dniu 14 kwietnia 2009r., jednakże z pouczenia zawartego w postanowieniu wynikało, iż prawo złożenia skargi do sądu administracyjnego przysługuje obwinionej i Krajowemu Rzecznikowi Odpowiedzialności Zawodowej, a nie skarżącej B. U. W związki z błędnym pouczeniem o przysługującym środku zaskarżenia Krajowy Sąd Dyscyplinarny Izby Architektów pouczył skarżącą o prawie złożenia skargi w terminie 30 dni od daty doręczenia zawiadomienia w tym przedmiocie. Strona skarżąca otrzymała niniejsze zawiadomienie w dniu 23 kwietnia 2009r. i zgodnie z pouczeniem wniosła skargę w dniu 23 maja 2009r., a zatem z zachowaniem ustawowego terminu.
W ocenie Sądu wniosek skarżącej zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), sąd na wniosek strony postanowi o przywróceniu terminu, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 1 i § 4 powołanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Instytucja przywrócenia terminu ma na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych wynikłych wskutek uchybienia terminowi procesowemu, gdy strona nie ponosi winy w uchybieniu. Przywrócenie terminu uchybionego prowadzi do stworzenia sytuacji, w której uchybiony termin dla dokonania określonej czynności w postępowaniu sądowym rozpoczyna swój bieg na nowo.
Przywrócenie terminu może nastąpić, gdy strona uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Brak winy polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd przy tym powinien brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można zatem mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z 2 października 2002 r., V S.A. 793/02).
W rozpatrywanej sprawie zostały uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, który powodował dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. Należy mieć na względzie, że nie może szkodzić stronie błędne pouczenie w decyzji co do prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego albo brak takiego pouczenia. W warunkach sprawy podzielić należy argumenty wniosku, że skarżąca uprawdopodobniła brak zawinienia po swojej stronie.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 86 § 1 ww. ustawy orzeczono jak w sentencji.