Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie - Ewa Kowalska - Hupko po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi T. M., M. D., B. J., Z. H. i W. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lutego 2017 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: odmówić przyznania M. D. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
M. D. po otrzymaniu wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Pismem z dnia 30 czerwca 2017 r. zobowiązano skarżącego do uzupełnienia, w terminie 7 dni, danych zawartych w złożonym wniosku. M. D. udzielił odpowiedzi na ww. pismo w dniu 12 lipca 2017 r.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do art. 245 i art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) prawo pomocy może być przyznane osobie fizycznej w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego wówczas, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przez pojęcie uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny należy natomiast rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i finansowej strony w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych.
Podkreślenia jednocześnie wymaga, że co do zasady strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie (art. 199). Zatem prawo pomocy jako instytucja o charakterze wyjątkowym winno być stosowane jedynie w przypadkach, w których sytuacja materialna wnioskodawcy jest na tyle trudna, że zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe. Taka sytuacja nie zachodzi w przypadku M. D.
Z treści wniosku wynika, iż M. D. posiada działkę budowlaną o powierzchni 16 arów, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, utrzymuje się z zasiłku przedemerytalnego w wysokości 820 zł miesięcznie.
Pismem z dnia 30 czerwca 2017 r., z uwagi na niewystarczające, w ocenie referendarza sądowego, przedstawienie sytuacji materialnej skarżącego w złożonym wniosku, wezwano M. D. do uzupełnienia danych zawartych w złożonym wniosku poprzez:
- wskazanie, gdzie skarżący mieszka i jakie ponosi koszty z tym związane (np. czynsz, opłaty za energię elektryczną, wodę, gaz itp.),
- podanie wysokości miesięcznych wydatków związanych z codziennym utrzymaniem,
- wskazanie, czy skarżący mieszka i prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z innymi osobami, jeśli tak, wskazanie wysokości dochodów uzyskiwanych przez osobę/osoby pozostające ze skarżącym we wspólnym gospodarstwie domowym,
- nadesłanie wyciągów z rachunku bankowego z okresu ostatnich trzech miesięcy,
- wskazanie, czy skarżący korzysta z finansowej pomocy rodziny, innych osób lub ze świadczeń z pomocy społecznej (jeżeli tak, jakiej wysokości jest to pomoc bądź świadczenia).
M. D. udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 12 lipca 2017 r. Oświadczył, że zamieszkuje razem z ojcem, który uiszcza opłaty związane z utrzymaniem mieszkania. Wskazał, że wydatki związane z codziennym utrzymaniem wynoszą około 850 zł miesięcznie. Oświadczył jednocześnie, że nie prowadzi gospodarstwa domowego wspólnie z innymi osobami, a także, że nie otrzymuje pomocy od rodziny, innych osób, ani świadczeń z pomocy społecznej. Skarżący nadesłał wyciągi z rachunku bankowego za okres od 20 marca do 19 czerwca 2017 r.
Wprawdzie uzyskiwane przez M. D. dochody z tytułu zasiłku przedemerytalnego są niewielkie, to jednak uznano, że brak jest podstaw do przyznania skarżącemu prawa pomocy. Zauważyć bowiem trzeba, że z nadesłanych wyciągów z rachunku bankowego (w których jako właściciel konta widnieje skarżący oraz E. D.) - za okres od 20 marca do 19 czerwca 2017 r. - wynika, że saldo początkowe na dzień 20 marca 2017 r. wynosiło 29.004,31 zł, a saldo końcowe na dzień 19 czerwca 2017 r. wyniosło 27.963,71 zł.
Skarżący dysponuje zatem środkami, które pozwalają mu na poniesienie kosztów sądowych oraz kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika, bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym.
Z tych przyczyn odmówiono przyznania skarżącemu prawa pomocy, na podstawie art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.