Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie - Ewa Kowalska - Hupko po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi S. D. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2016 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: odmówić S. D. przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata.
S. D. po otrzymaniu wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata. Pismem z dnia 9 września 2016 r. zobowiązano skarżącego do uzupełnienia, w terminie 7 dni, danych zawartych w złożonym wniosku. Pismo z dnia 9 września 2016 r. zostało doręczone skarżącemu w dniu 26 września 2016 r.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest możliwe, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Podkreślenia jednocześnie wymaga, że co do zasady strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie (art. 199). Zatem prawo pomocy jako instytucja stanowiąca odstępstwo od tej generalnej reguły winno być stosowane jedynie w przypadkach, w których ze złożonego wniosku wynikać będzie w sposób bezsporny, że zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe. Należy przy tym podkreślić, że na osobie wnioskującej o przyznanie prawa pomocy spoczywa powinność udowodnienia - na co wskazuje użyty w art. 246 ustawy zwrot: "wykaże" - że sytuacja finansowa uniemożliwia jej poniesienie kosztów postępowania. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być zatem sporządzony w sposób rzetelny, powinny znaleźć się w nim wszelkie informacje niezbędne do pełnej oceny możliwości płatniczych wnioskodawcy. Należy też zwrócić uwagę na treść art. 255 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż brak jest uzasadnienia dla przyznania S. D. prawa pomocy, bowiem na podstawie udzielonych przez wnioskodawcę informacji nie jest możliwe ustalenie jego rzeczywistej sytuacji finansowej i możliwości płatniczych. Skarżący nie wykazał zatem w sposób bezsporny, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, która uprawniałaby do skorzystania z instytucji prawa pomocy.
W treści wniosku S. D. wskazał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie posiada żadnych nieruchomości. Oświadczył, że utrzymuje się z dochodów z działalności wykonywanej osobiście i dochodów z działalności społecznej w wysokości 433 zł netto miesięcznie.