Maciej Majewski referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy S. D. w sprawie VII SA/Wa 744/09 ze skargi S. D. na działanie Okręgowej Izby Lekarskiej w [...] w przedmiocie wpisu do ewidencji lekarskiej postanawia: przyznać S. D. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W dniu 5 stycznia 2009 r., razem ze skargą wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy obejmujący zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wniosek ten został uzupełniony wyjaśnieniami złożonymi w dniu 22 maja 2009 r.
Wnioskodawca wykazał, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Nie posiada żadnego majątku, mieszka w wynajętym lokalu, nie posiada dochodów. Żywi się z bezpłatnych obiadów otrzymywanych w kuchni kościelnej. Nie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej.
W sprawie zważono, co następuje.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym, następuje gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Zasadą postępowania jest, że strony samodzielnie ponoszą koszty procesu. Jest to ich obowiązek. Przyznanie prawa pomocy może zostać orzeczone tylko wyjątkowo na umotywowany wniosek strony. Skarżący wnosząc sprawy przed sąd winni liczyć się z poniesieniem kosztów i odpowiednio się do tego przygotować.
Mając na uwadze sytuację materialną S. D. stwierdzić należy, że sytuacja majątkowa wnioskodawcy kwalifikuje go do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Wnioskodawca nie posiada dochodu, ani oszczędności, nie pracuje. Z tego względu zwolniono wnioskodawcę od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz przyznano adwokata z urzędu.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ww. ustawy orzekł jak w sentencji.