Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kamiński, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska (spr.), Protokolant Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2010 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzjami z dnia [...],[...], oraz [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych obciążył S. K. obowiązkiem zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych. Sąd Okręgowy Sąd Ubezpieczeń Społecznych w S. wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2006 r. oddalił odwołanie skarżącego od powyższych rozstrzygnięć. Skarżący wniósł apelację od tego wyroku, która jako złożona z przekroczeniem terminu została odrzucona postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia [...] sygn. akt [...]. Postanowieniem z dnia [...] Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie na w/w postanowienie.

Pismem z dnia 11 lipca 2007r. skarżący, odwołując się do art. 157 § 2 k.p.a. i art. 156 k.p.a. zwrócił się do Ministra Pracy i Polityki Społecznej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia [...],[...] oraz [...] dotyczących zwrotu świadczeń rentowych rozliczanych rocznie z tytułu osiągania przychodów. W uzasadnieniu wniosku podnoszono, że decyzje te zostały wydane bez jakiejkolwiek podstawy prawnej.

[...] Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją znak: [...] odmówił stwierdzenia nieważności kontrolowanych decyzji uznając, że nie są one dotknięte wadą wymienioną w art. 156 § 1 pkt 2 kpa.

Organ wskazał, że zgodnie z ustawa z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr. 199, poz. 1673, z późn. zm.) do rent z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, od dnia 1 stycznia 2003r. mają zastosowanie ogólne zasady zawieszania prawa do rent lub zmniejszania ich wysokości w związku z osiąganiem przychodu, wynikające z ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004r. Nr. 39, poz. 353, z późn. zm.). Przychodem powodującym zawieszenie prawa do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej lub zmniejszenie wysokości świadczeń jest przychód z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego (zatrudnienie, służba lub inna praca zarobkowa albo prowadzenie działalności gospodarczej).

Stosownie do postanowień art. 50 ust. 1 i 3 ustawy wypadkowej, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowe oraz renty rodzinne, przyznane na podstawie przepisów wymienionych w art. 61 ustawy stają się rentami w rozumieniu nowej ustawy. Na Zakład Ubezpieczeń Społecznych nałożony został ustawowy obowiązek poinformowania osób pobierających takie renty, przyznane na podstawie przepisów dotychczasowych o obowiązujących od 1 stycznia 2003r. warunkach pobierania świadczeń w związku z osiąganiem przychodów.

Poczynając od 1 stycznia 2003r. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową a także renty rodzinnej wypadkowej podlega zawieszeniu w przypadku osiągania przychodu przekraczającego 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Dla osób, które osiągają przychody wyższe niż 70% przeciętnego wynagrodzenia, nie przekraczające jednak 130% tego wynagrodzenia, renty podlegają zmniejszeniu. W przypadku osiągania przychodu nie przekraczającego 70% przeciętnego wynagrodzenia renta z tytułu niezdolności do pracy oraz renta oraz renta rodzinna wypłacana jest w pełnej wysokości, zgodnie z art. 104 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Strona 1/5