Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu K. G. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2015 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2012 r. nr: [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia: odrzucić sprzeciw.
Postanowieniem z dnia 20 października 2015 r. Referendarz Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił skarżącej - K. G. przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego.
Odpis postanowienia doręczono skarżącej w dniu 30 października 2015 r. wraz z pouczeniem o prawie, trybie i terminie zaskarżenia orzeczenia.
W dniu 19 listopada 2015 r. skarżąca w placówce pocztowej nadała sprzeciw od przedmiotowego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 259 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga uzasadnienia (§ 1). Sprzeciw wniesiony po terminie oraz sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, a także przeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, niezawierający uzasadnienia, sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (§ 2).
Jak wynika z akt sprawy, postanowienie Referendarza Sądowego z dnia 20 października 2015 r. zostało doręczone skarżącej w dniu 30 października 2015 r. Termin do wniesienia sprzeciwu od ww. postanowienia upływał zatem w dniu 6 listopada 2015 r., skarżąca zaś nadała sprzeciw w dniu 19 listopada 2015 r. Tym samym należało uznać, iż sprzeciw skarżącej został nadany z przekroczeniem ustawowego terminu.
Mając na uwadze powołane okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 259 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.