Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. [...] sp. z o.o. z siedzibą w L. o wstrzymanie wykonania postanowienia w sprawie ze skargi Z. [...] sp. z o.o. z siedzibą w L. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2016 r. znak: [...] w przedmiocie dopuszczenia stowarzyszenia do udziału w postępowaniu postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2016 r., znak: [...]
W skardze z dnia 10 sierpnia 2016 r., uzupełnionej pismem z dnia 19 września 2016 r. Z. [...] sp. z o.o. z siedzibą w L. wniosła o wstrzymanie wykonania postanowienia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2016 r., znak: [...].
Powyższym rozstrzygnięciem organ odwoławczy uchylił postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] maja 2016 r., znak: [...] i dopuścił Stowarzyszenie G. [...] do udziału w postępowaniu w sprawie wydania pozwolenia na budowę [...] w K. [...].
Skarżąca wskazała, że wykonanie zaskarżonego postanowienia narazi ją na wrogie działania Stowarzyszenia, a w konsekwencji do powstania strat w majątku oraz trudnych do odwrócenia skutków. Spółka podniosła także, że w związku z bezprawnym dopuszczeniem Stowarzyszenia i przedłużającą się procedurą uzyskania pozwolenia na budowę, zmuszona została do zawieszenia wszelkich działań marketingowych, handlowych, biznesowych związanych z dalszą realizacją inwestycji, co naraża ją na wymierne straty finansowe i to nie tylko w zakresie damnum emergens ale również w przedmiocie lucrum cesans. Dodatkowo narażona jest na odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu odpowiedzialności kontraktowej oraz naraża na niemal pewne bankructwo podwykonawców, których wynagrodzenie za wykonaną pracę jest uzależnione od uzyskania prawomocnego pozwolenia na budowę. Wstrzymanie procesu inwestycyjnego to również ogromna strata dla lokalnego rynku pracy, gdyż efektem przedmiotowej inwestycji ma być stworzenie minimum 50 nowych miejsc pracy. To również mniejsze wpływy z tytułu podatków lokalnych i państwowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać w całości lub w części wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Z powyższego wynika, iż wprowadzona w § 3 cyt. przepisu ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w cyt. § 1 tego artykułu. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie. Wskazać przy tym trzeba, iż w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd orzeka o wstrzymaniu wykonania na wniosek skarżącego, a wobec tego to skarżący zobowiązany jest - poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń - wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa powyżej. Tak więc uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania aktu spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004).