- z czego lub przy czyjej pomocy się utrzymuje,
- czy otrzymuje zasiłek przyznawany osobom bezrobotnym, jeśli tak należało podać jego wysokość,
- czy pobiera stałe bądź okresowe świadczenia pieniężne, jeśli tak należało podać jego wysokość,
-skąd posiada środki finansowe na uiszczenia opłat wyszczególnionych w piśmie z dnia 9 kwietnia 2014 r. oraz na zakup lekarstw, które wynoszą w sumie około 780,00 złotych,
- z czego lub przy czyjej pomocy zakupuje żywność i inne niezbędne do utrzymania się i funkcjonowania produkty bądź też skąd lub od kogo je otrzymuje,
- z jakiego tytułu prowadzone jest przeciwko wnioskodawcy postępowanie egzekucyjne,
- czy pozostaje z kimś we wspólnym gospodarstwie domowym ( np. żoną, rodzicami, dziećmi, innymi osobami, jeśli tak należało wskazać dochód uzyskiwany przez tą osobę.
Odpowiedzi na powyższe należało udzielić w terminie 7 dni od daty doręczenia pisma, pod rygorem rozpoznania wniosku w oparciu o posiadane dokumenty. Pomimo upływu wyznaczonego terminu wnioskodawca w zakreślonym terminie ani dotychczas nie wykonał powyższego zarządzenia.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), a w zakresie częściowym - gdy wykaż, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a.)
Podkreślić należy, że prawo pomocy jest instytucją wyjątkową, stanowiącą odstępstwo od ogólnej zasady odpłatności postępowania wyrażonej w art. 199 p.p.s.a. Może być więc przyznane jedynie wtedy, gdy strona nie posiada żadnych możliwości finansowych zapłaty kosztów sądowych bądź też zapłata przez nią kosztów związanych z postępowaniem sądowym spowodowałaby utratę płynności finansowej i mogłaby przyczynić się do uszczerbku w koniecznym utrzymaniu wnioskodawcy i jego rodziny.
Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że to na wnoszącym wniosek o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar wykazania okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do przyznania prawa pomocy. Rozstrzygnięcie jest zatem uzależnione od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.
W niniejszej sprawie wnioskodawca nie wykazał dostatecznie, że znajduje się w sytuacji materialnej kwalifikującej go do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Zaznaczyć trzeba, że podstawę do przyznania prawa pomocy stanowią informacje wynikające z oświadczenia zawartego we wniosku składanym przez stronę na urzędowym formularzu. Dane wykazane przez stronę w formularzu powinny być na tyle szczegółowe, wiarygodne, przekonywujące, aby umożliwiały dokonanie oceny rzeczywistej sytuacji finansowej strony. W sytuacji, gdy oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego (art. 255 p.p.s.a). W tym miejscu zauważyć należy, że powołany wyżej przepis art. 255 p.ps.a daje sądowi (referendarzowi) możliwość wezwania strony do złożenia dodatkowych informacji bądź dokumentów w sytuacji, gdy jej oświadczenie zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego, co miało miejsce w niniejszej sprawie (por. postanowienie NSA z dnia 23 grudnia 2005r., sygn. akt II FZ 794/05).