Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. D. na działanie Naczelnej Rady Lekarskiej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. S. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) oraz kwotę 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy) stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług, łącznie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści gorszy) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy skarżącemu S. D., obejmujące sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 3 października 2013 r., sygn. akt VII SO/Wa 14/13 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał skarżącemu S. D. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, zaś w części dotyczącej ustanowienia adwokata wniosek oddalił.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013 r. odrzucił skargę S. D. na działanie Naczelnej Rady Lekarskiej.
Następnie postanowieniem z dnia 14 stycznia 2014 r. Sąd zmienił pkt 2 postanowienia referendarza sądowego z dnia 3 października 2013 r. w ten sposób, że przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowenia adwokata z urzędu
Pismem z dnia 30 stycznia 2014 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. poinformowała, że wyznaczyła adwokata M. S. jako pełnomocnika z urzędu dla skarżącego.
Pismem z dnia 9 maja 2013 r. strona skarżąca wniosła skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 3 grudnia 2013 r. Skarga kasacyjna została sporządzona przez adwokata M. S.. Wraz ze skargą kasacyjną złożono wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Zarówno w treści skargi kasacyjnej, wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia, jak i w piśmie z dnia 15 kwietnia 2014 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że nie zostały one zapłacone ani w całości, ani w części.
Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2014 r., wydanym na posiedzeniu niejawnym, sygn. akt II OSK 849/14, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną S. D..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a. - wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461), zwanego dalej rozporządzeniem, stawka minimalna w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w innej sprawie, niż określone w pkt 1 lit. a i b, wynosi 240 zł.
W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, o czym stanowi § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.