Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, , Sędzia WSA Mariola Kowalska, Sędzia WSA Tadeusz Nowak (spr.), Protokolant Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2009 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Instytutu Medycyny Pracy w [...] z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia lekarskiego o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej postanawia: skargę odrzucić
Skarżąca pismem z dnia 24 września 2008 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. w [...] z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
Art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wskazuje katalog spraw w jakich sądy administracyjne orzekają, sprawując swoją kontrolę nad działalnością administracji publicznej. Do kategorii spraw rozpoznawanych przez sądy administracyjne należą decyzje i postanowienia od których służy środek zaskarżenia w postaci zażalenia albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, a także postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie oraz inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Natomiast art. 237 Kodeksu pracy (ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94) stanowi, że Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia min.: szczegółowe zasady postępowania dotyczące zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmioty właściwe w tych sprawach.
Rozporządzeniem normującym ww. kwestie jest Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. 2002 r. Nr 132 poz. 1115).
Zgodnie z przepisami ww. Rozporządzenia lekarz orzecznik, wydaje orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej na podstawie wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego. Pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia. Orzeczenie wydane w wyniku ponownego badania jest ostateczne (§ 6 i § 7 ww. Rozporządzenia).
Natomiast § 8 pkt 1 cytowanego Rozporządzenia normuje, iż właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim.
Powyższe oznacza, że orzeczenie lekarza orzecznika stanowi podstawę do rozstrzygnięcia administracyjnego wydawanego przez państwowego inspektora sanitarnego. Dopiero to rozstrzygnięcie jest aktem administracyjnym i podlega ocenie sądu administracyjnego w przypadku złożenia na nie skargi.
Stąd też zgodnie z art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowanie przed sądami administracyjnymi, sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania odwołań od orzeczeń lekarzy orzeczników. Orzeczenie lekarskie nie jest bowiem ani decyzją administracyjną, ani postanowieniem, nie jest również czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, bowiem działanie lekarza orzecznika nie jest działaniem organu administracyjnego.
Z tego względu orzeczenie lekarskie z dnia 29 sierpnia 2008 r. nie może być zaskarżone do tut. Sądu.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga, podlega odrzuceniu przez sąd, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.