Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 26 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. Sp. z o.o. z/s w K. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2016 r., znak [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem produktu do obrotu postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Z. Sp. z o.o. z/s w K., reprezentowana przez pełnomocnika profesjonalnego, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2016 r., znak [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w kwocie 102 000 zł w związku z wprowadzeniem produktu do obrotu, w której zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie skarżąca wskazała, że prowadzone przez 3 lata postępowanie karne wywarło negatywny wpływ na kondycję finansową Spółki, czego nie zrekompensowało jego ostateczne umorzenie. Skarżąca wskazała, że poprzez nagłośnienie medialne sprawy Spółka ma niską wiarygodność kredytową, co utrudnia jej pozyskiwanie kapitału zewnętrznego. Ponadto w latach 2012-2015 Spółka odnotowała łączną stratę w kwocie 163.511,85 zł, na dowód czego załączyła skrócony bilans z działalności oraz informację o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty). Skarżąca wskazała, że zatrudnia 5 pracowników i ma trudności z zapewnieniem płynności finansowej. W ocenie skarżącej wykonanie zaskarżonej decyzji poprzez ściągnięcie z majątku Spółki kwoty 102.000 zł z dużym prawdopodobieństwem doprowadzi do jej niewypłacalności. Egzekucja pozbawi Spółkę pozostałych środków na bieżącą działalność operacyjną a następnie spowoduje zajęcie i sprzedaż licytacyjną środków trwałych, co doprowadzi do likwidacji Spółki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Skarżący uprawniony jest do złożenia stosownego wniosku o udzielenie mu ochrony tymczasowej przez wstrzymanie wykonalności zaskarżonego aktu lub czynności. Zgodnie bowiem z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Osoba wnioskująca o wstrzymanie wykonania decyzji jest obowiązana wykazać, że w konkretnej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 września 2008 r., sygn. akt II SA/Gd 652/08, LEX nr 477258; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, LEX nr 493672). Obowiązek ten polega na uprawdopodobnieniu zaistnienia takich sytuacji. Innymi słowy, uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części winno odnosić się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie zaskarżonej decyzji jest zasadne.
W praktyce wskazuje się, że co do zasady egzekwowanie decyzji określającej należność pieniężną, w tym również karę pieniężną, nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia nieodwracalnego skutku. Nie należy jednak tracić z pola widzenia takich zjawisk, jak utrata płynności finansowej czy też upadłość przedsiębiorcy, która może mieć miejsce wskutek wyegzekwowania od strony określonej sumy pieniężnej. W orzecznictwie przyjmuje się, że za uwzględnieniem wniosku strony o wstrzymanie wykonania decyzji o nałożeniu kary pieniężnej przemawia znaczna wysokość wymierzonej kary oraz możliwość utraty przez nią (w wyniku uiszczenia kary) płynności finansowej, a w konsekwencji konieczność ogłoszenia upadłości, wstrzymania produkcji i zwolnienia pracowników (por. postanowienie NSA z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt II OSK 1045/11, opubl. w Lex nr 1070326).
W ocenie Sądu skarżąca uprawdopodobniła zaistnienie trudnych do odwrócenia skutków i możliwość spowodowania znacznej szkody. Wskazać należy, że z załączonego do wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji skróconego bilansu z działalności Spółki z dnia 28 czerwca 2016 r. wynika, że Spółka w 2015 r. osiągnęła stratę 8.776,29 zł, zaś w 2014 r. strata wyniosła 22.300,13 zł. Łącznie na przestrzeni lat 2012-2015 Spółka osiągnęła stratę 163.511.85 zł. Ponadto załączona do skargi informacja o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 13 czerwca 2016 r. wskazuje, że Spółka od 1 stycznia 2016 r. do 31 maja 2016 r. osiągnęła stratę w wysokości 55.573,92 zł. Nie bez znaczenia jest fakt, że Spółka zatrudnia pracowników, na dowód czego załączyła druki ZUS z systemu Płatnik za maj 2016 r.
Zdaniem Sądu wykonanie decyzji przed rozpoznaniem sprawy może spowodować znaczną szkodę i trudne do odwrócenia skutki, bowiem konieczność zapłaty kary pieniężnej w kwocie 102.000 zł w obecnej sytuacji finansowej Spółki może spowodować utratę płynności finansowej, a w konsekwencji konieczność wstrzymania produkcji i zwolnienia pracowników.
Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.