Starszy referendarz sądowy - Katarzyna Pakuła - Getka Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 listopada 2016r. po rozpoznaniu wniosku adwokata P. B. w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2016r., znak: [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania od decyzji I instancji postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie adwokatowi P. B. kwotę 180,00 złotych (sto osiemdziesiąt złotych) oraz kwotę 41,40 złotych (czterdzieści jeden złotych i czterdzieści groszy) stanowiącą 23 % podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej, łącznie kwotę 221,40 złotych (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy).
Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał M. B. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata w pozostałym zakresie wniosek oddalił.
W piśmie z dnia 2 marca 2016r. Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie poinformowała o wyznaczeniu adwokata P. B. z urzędu dla M. B.
W dniu 23 marca 2016r. do Sądu wpłynęło "zażalenie" na postanowienie Sądu z dnia 24 kwietnia 2015r. odrzucające skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia. Sąd potraktował ww. "zażalenie" jako skargę kasacyjną z uwagi na fakt, iż od ww. postanowienia przysługiwał taki środek zaskarżenia.
Pełnomocnik w skardze kasacyjnej złożył m.in. wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w maksymalnej wysokości, oświadczając, iż koszty te nie zostały przez wnioskodawczynię pokryte w całości ani w części.
Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przywrócił skarżącemu termin do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny na posiedzeniu niejawnym postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2016r. sygn. akt II OSK 1973/16 oddalił skargę kasacyjną.
W dniu 25 listopada 2016r. do Sądu wpłynęło pismo adw. P. B.
w którym ponownie wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w maksymalnej wysokości. Oświadczył także, że koszty te nie zostały przez M. B. pokryte w całości ani w części.
W niniejszej sprawie zważono co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W przypadku adwokatów obecnie obowiązującym aktem prawnym regulującym powyższe zasady jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia
3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016r., poz. 1714) i od tego dnia utraciło moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015r., poz. 1801). Jednakże na mocy § 22 nowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Wobec tego, że postępowania wywołane skargą kasacyjną zostało w niniejszej sprawie wszczęte i niezakończone przed 2 listopada 2016r., a zatem przed dniem wejścia w życie wskazanego wyżej rozporządzenia do rozpoznania wniosku pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia znajdują zastosowanie przepisy dotychczasowe tj. przepisy rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r.