Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kamiński po rozpoznaniu w dniu 28 września 2006r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.K. na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy w [...] Nr [...] z dnia [...] lipca 2006r. w przedmiocie braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej postanawia : odrzucić skargę A. K.
W dniu 31 sierpnia 2006r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga A.K. na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy w [...] Nr [...] z dnia [...] lipca 2006r. w przedmiocie braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje :
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia od których służy środek zaskarżenia w postaci zażalenia albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, a także postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie oraz inne akty lub czynności organów z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W niniejszej sprawie skarżący wniósł skargę na orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy w [...], który jest jednostką orzeczniczą II stopnia. Zgodnie z § 7.1. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach, pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia. Orzeczenie wydane w wyniku ponownego badania jest ostateczne i stanowi materiał dowodowy na podstawie, którego właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaję decyzje o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. W przypadku stwierdzenia, że materiał dowodowy nie jest wystarczający organ może wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultacje oraz podjąć inne czynności niezbędne do uzupełnienia materiału dowodowego.
Od decyzji wydanej przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego a dopiero od decyzji wydanej przez organ odwoławczy służy osobie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Z powyższych względów, stwierdzić należy że skarga na orzeczenie lekarskie organu II stopnia, które stanowi materiał dowodowy i podstawę dla organu przy podejmowaniu decyzji jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd odrzuca skargę gdy z innych przyczyn jej wniesienie jest niedopuszczalne.
Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270), należało orzec jak w sentencji postanowienia.