Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie zobowiązania do przedłożenia opinii skargę odrzuca
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska, , Sędzia WSA Jolanta Zdanowicz, Asesor WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska (spr.), Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2009 r. sprawy ze skargi C. Spółka jawna w P. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] czerwca 2008 r. znak [...] w przedmiocie zobowiązania do przedłożenia opinii skargę odrzuca

Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zdrowia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie

Główny Inspektor Sanitarny postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2008r. ([...]), działając na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. Nr 171, poz. 1225) oraz art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zw. dalej kpa, po rozpoznaniu pisma firmy C. [...] Sp.J. powiadamiającego, w trybie art. 29 ww. ustawy, o zamiarze wprowadzenia do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej suplementów diety C. i G. - zobowiązał ww. Spółkę do przedłożenia opinii Instytutu Roślin i Przetworów Zielarskich z [...].

Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 4 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia do postępowań organów urzędowej kontroli żywności stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Przepisy art. 30 i 31 ww. ustawy określają odrębny tryb postępowania wobec kpa.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2008r. Główny Inspektor Sanitarny ([...]), działając na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 4 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 kpa, po rozpatrzeniu wniosku C. [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy -utrzymał postanowienie własne w mocy. Odnosząc się do zarzutów o braku podstawy prawnej do wydania postanowienia organ ponownie wskazał, na treść art. 4 ww. ustawy.

Skargę na to rozstrzygnięcie złożyła C. [...], zarzucając m.in., że organ nie wyjaśnił podstawy faktycznej i prawnej decyzji. Powołanie jedynie art. 4 ww. ustawy świadczy o naruszeniu art. 8, 11 oraz art. 7 i 107 § 3 kpa. W ocenie skarżącej, rozstrzygnięcie organu dotyczy istoty sprawy, bo obowiązku przedłożenia opinii, winno być zatem wydane w formie decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :

Na wstępie wskazać trzeba, że Sąd z urzędu bada, w pierwszej kolejności, dopuszczalność skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymieniona w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz.U. Nr 153, poz. 1271J, dalej zw. ppsa.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 ppsa kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.

Rozstrzygnięcie Głównego Inspektora Sanitarnego wydane na podstawie art. 31 w związku z art. 4 ww. ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia jest postanowieniem, a nie decyzją, gdyż zgodnie z treścią art. 123 § 1 i 2 kpa, w toku postępowania organ administracji wydaje postanowienia. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają o istocie spraw, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej.

Niewątpliwie postanowienie nakładające obowiązek przedłożenia opinii jednostki naukowej jest postanowieniem o charakterze dowodowym, wydawanym w toku sprawy, co oznacza, że nie kończy sprawy, ani nie rozstrzyga jej co do istoty. Na takie postanowienie zażalenie również nie przysługuje.

Postanowienie wydane przez Głównego Inspektora Sanitarnego nie mieści się zatem w katalogu postanowień określonych w przytoczonym wyżej art. 3 § 2 pkt 2 ppsa .

W takiej sytuacji, stosownie do art. 58 §1 pkt 6 ppsa skarga podlega odrzuceniu przez sąd, jeżeli z innych przyczyn jej wniesienie jest niedopuszczalne.

W związku z powyższym, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zdrowia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny