Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wegner po rozpoznaniu w dniu 22 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na bezczynność Prokuratora Generalnego w przekazaniu skargi z 25 maja 2020 r. na bezczynność w rozpoznaniu wniosku o dalsze pełnienie obowiązków prokuratora po ukończeniu 60-ego roku życia postanawia: odrzucić skargę
K. K. 25 maja 2020 r. za pośrednictwem organu, złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Prokuratora Generalnego. Skarżąca wiązała bezczynność z nierozstrzygnięciem jej wniosku o wyrażenie zgody na dalsze pełnienie obowiązków prokuratora po ukończeniu sześćdziesiątego roku życia. Skarga ta, wraz ze sporządzoną przez organ odpowiedzią została przez Prokuratora Generalnego przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 24 czerwca 2020 r. Skarga ta została zarejestrowana pod sygn. akt VI SAB/Wa 42/20 i odrzucona postanowieniem z 28 sierpnia 2020 r.
Następnie, pismem z 24 lipca 2020 r. K. K. wniosła kolejną skargę, tym razem upatrując bezczynności Prokuratora Generalnego w nieprzekazaniu do Sądu skargi wniesionej 25 maja 2020 r. Wskazała, że nie została poinformowana o przekazaniu przez organ tej właśnie skargi do Sądu.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na niedopuszczalność tego środka prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga złożona w niniejszej jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2019 r., poz. 2325) - zwanej dalej "p.p.s.a.".
Przyjęta w rodzimym systemie możliwość zaskarżenia bezczynności organu powiązana jest ściśle z zakresem kognicji sądu administracyjnego wobec aktywnych zachowań administracji. Jak wynika bowiem z treści art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a., przedmiotem skargi na bezczynność może być tylko to, co stanowić mogło przedmiot wydania decyzji administracyjnej, zaskarżalnego postanowienia, innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (podjętych poza postępowaniem administracyjnym prowadzonym na podstawie przepisów ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego lub ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowaniami, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw), bądź pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
W tej sprawie przedmiotem skargi uczyniono nieprzekazanie do Sądu innej skargi na bezczynność. Czynność ta nie należy do katalogu tych, które - w świetle powołanych przepisów - stanowić mogą przedmiot skargi do sądu administracyjnego. Nie jest ona ani decyzją, ani postanowieniem ani innym aktem bądź czynnością wynikającą bezpośrednio z przepisów prawa, podejmowaną poza postępowaniem administracyjnym regulowanym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego bądź Ordynacji podatkowej. Podkreślić ponadto należy, że Prokurator Generalny (ani żaden inny organ administracji), nie ma obowiązku informowania skarżącego o przekazaniu skargi do Sądu.
W myśl art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie bądź bezczynność zaskarżono. Pismo to, wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią przekazuje się w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. Środkiem prawnym, który przysługuje w przypadku naruszenia tego obowiązku, jest wniosek o wymierzenie grzywny organowi w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. (zob. uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FPS 1/08, ONSAiWSA 2008/3, poz. 42). Wniosek ten uruchamia odrębne postępowanie przed sądem administracyjnym, o którym mowa w art. 63 p.p.s.a.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że skarga jako niedopuszczalna, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., podlega odrzuceniu.