Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 17 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. Sp. j. z siedzibą w J. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie stosowania postanowień niedozwolonych w umowach postanawia odmówić przywrócenia terminu
S. Sp. j. z siedzibą w J. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie stosowania postanowień niedozwolonych w umowach.
Zarządzeniem z dnia 14 sierpnia 2019 r. wezwano stronę skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi poprzez wskazanie z imienia i nazwiska oraz pełnionej w spółce funkcji kto podpisał się pod skargą oraz nadesłanie oryginału lub poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii pełnego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego (ewentualnie pobranego w oparciu o art. 4 ust. 4aa ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym wydruku komputerowego), z którego wynika sposób oraz osoby umocowane do działania w jej imieniu, obejmującego swym zakresem czasowym dzień wniesienia skargi.
Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącej Spółce w dniu 29 sierpnia 2019 r., zatem termin na wykonanie wezwania upływał w dniu 5 września 2019 r.
Pismem nadanym w dniu 11 września 2019 r. skarżąca złożyła wniosek o przewrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi jednocześnie uzupełniając te braki.
Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu skarżąca wskazała, że odbioru przesyłki dokonał L. J., który nie jest osobą upoważnioną do odbierania przesyłek pocztowych w imieniu Spółki. Wezwanie Sądu zostało przekazane osobą reprezentującym Spółkę dopiero w dniu 9 września 2019 r., a więc po upływie 7-dniowego terminu i w tym dniu skarżąca dowiedziała się o treści wezwania Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1803 ze zm., zwana dalej p.p.s.a), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Na podstawie art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Brzmienie przywołanego przepisu art. 86 p.p.s.a. wskazuje, że przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. A zatem brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Jednocześnie artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie SN z 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, OSNAP 2000, nr 20, poz. 757). Ponadto, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r. II CRN 448/71 - OSPiKA 1972