Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi K. Z. na bezczynność Ministra Gospodarki w przedmiocie powiadomienia inwestorów o zakazie prowadzenia przez A. Sp. z o.o. z siedzibą w G. działalności gospodarczej w zakresie przedsiębiorstwa składowego postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu K. Z. kwotę 100 (słownie: sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
Skarżący - K. Z. - wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Gospodarki polegającą na niepodaniu do publicznej wiadomości decyzji Ministra Gospodarki z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] zakazującej prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przedsiębiorstwa składowego przez przedsiębiorcę A. Sp. z o.o. z siedzibą w G. Skarżący podniósł, iż obowiązek organu dotyczący podania do publicznej wiadomości decyzji o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przedsiębiorstwa składowego wynika z art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o domach składowych oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego, Kodeksu postępowania cywilnego i innych ustaw (Dz. U. Nr 114, poz. 1191 ze zm.).
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej nieuwzględnienie, wskazując, że po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem spółce A. zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przedsiębiorstwa składowego podjęto natychmiastowe kroki zmierzające do poinformowania odpowiednich organów i podmiotów o stwierdzonym naruszeniu przez spółkę prawa w trakcie postepowania rejestrowego oraz o wydanym zakazie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zakres kognicji sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Zaznaczyć przy tym należy, iż skarga na bezczynność organu dopuszczalna jest tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (patrz: Andrzej Kabat "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz" Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska, Warszawa, 2006 r., str. 30).