Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę aplikantów radcowskich p o s t a n a w i a przywrócić termin do wniesienia skargi
R. S. (dalej też jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę aplikantów radcowskich.
Jak wynika z akt sprawy zaskarżona uchwała doręczona została skarżącemu wraz z pouczeniem, że stronie przysługuje prawo złożenia odwołania do Ministra Sprawiedliwości, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, za pośrednictwem Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych. Stosownie do pouczenia zawartego w zaskarżonej uchwale, pismem z 1 marca 2010 r. skarżący złożył odwołanie do Ministra Sprawiedliwości.
Następnie pismem z dnia 26 marca 2010 r. organ poinformował skarżącego, iż powyższe pouczenie było błędne, gdyż skarżącemu przysługiwało nie odwołanie do Ministra Sprawiedliwości, lecz skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Przedmiotowe pismo doręczone zostało skarżącemu w dniu 2 kwietnia 2010 r.
Dnia 6 kwietnia 2010 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu tego wniosku skarżący powołał się na okoliczność błędnego pouczenia zawartego w zaskarżonej uchwale, jako przyczyny uprawdopodobniającej brak winy po jego stronie w uchybieniu
terminu do złożenia ww. skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), cytowana dalej p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Jednakże w świetle art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Na podstawie art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, z zastrzeżeniem § 3 cyt., że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W niniejszej sprawie za pośrednictwem Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 cyt.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4 cyt.).
W pierwszej kolejności Sąd musi ustalić czy przedmiotowy wniosek jest dopuszczalny, a następnie - w przypadku stwierdzenia jego dopuszczalności, rozpoznać go merytorycznie. I tak pismo z informacją o prawidłowym trybie zaskarżenia uchwały doręczono skarżącemu 2 kwietnia 2010 r., który to dzień Sąd uznał za dzień ustania przyczyny uchybienia terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Wobec tego siedmiodniowy termin, określony w art. 87 § 1 p.p.s.a. upłynął w dniu 9 kwietnia 2010 r. Należy zatem uznać, iż skarżący składając dnia 6 kwietnia 2010 r. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi działał z zachowaniem terminu do jego wniesienia. Ponadto skarżący wnosząc ów wniosek zadośćuczynił obowiązkowi wynikającemu z dyspozycji art. 87 § 4 p.p.s.a., tj. złożył wraz z przedmiotowym wnioskiem skargę, czyli dokonał czynności, której nie dokonał w ustawowym terminie. Nadto ww. dokumenty - skargę i wniosek złożył za pośrednictwem Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych, czym zadośćuczynił wymogowi z art. 87 § 3 p.p.s.a. Sąd uznał, że przedmiotowy wniosek jest dopuszczalny, został złożony w terminie i trybie przewidzianym ww. przepisami prawa.
Przechodząc do merytorycznej oceny ww. wniosku Sąd zauważa, że brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę
przywrócenia terminu. Przepis art. 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu, co daje mu możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne. Jednocześnie Sąd oceniając ww. brak winy przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego, kto należycie dba o swoje interesy.
Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki warunkujące przywrócenie terminu do wniesienia skargi, z uwagi na brak winy po stronie skarżącego w uchybieniu terminu. Zdaniem Sądu skarżący nie może ponosić negatywnych konsekwencji, spowodowanych zastosowaniem się do błędnego pouczenia zawartego w zaskarżonej uchwale Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych, wobec czego należało przywrócić wnioskowany termin.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.