Wniosek w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów informacyjnych postanowił: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej skarżącego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Zalewski po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów informacyjnych postanowił: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej skarżącego

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 21 stycznia 2014 r. J. J. (nazywamy dalej "skarżącym") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] nakładającą karę pieniężną w wysokości 170 000 (słownie: sto siedemdziesiąt tysięcy) złotych wobec naruszenia przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1382).

W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Skarżący powołał się na trudną sytuację finansową i brak środków na zapłatę kary. Z uwagi na działania uczestnika postępowania w sprawie zmuszony był do zaciągnięcia wielu kredytów, których łączna comiesięczna kwota wynosi 86.000 złotych. Skarżący wskazał na pismo z dnia 20 września 2013 r. znajdujące się w aktach sprawy.

Nadto, skarżący poinformował, że jest zobowiązany do płacenia alimentów w wysokości 3.400 złotych na rzecz dzieci i spłat na rzecz żony.

Prowadzenie egzekucji spotęguje koszty postępowania i spowoduje utratę płynności prowadzonego przez skarżącego przedsiębiorstwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., nazywanej dalej "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno na ocenie wniosku strony skarżącej, jak i na materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia, bądź też nie wystąpienia, przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Co prawda skarżący nie załączył do wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji żadnych dokumentów, jednakże Sąd, stosując się do zasady, że jego rozstrzygnięcie winno opierać się na materiale dowodowym sprawy, uwzględnił wyjaśnienia skarżącego złożone w trakcie postępowania toczącego się przed organem, w piśmie z dnia 20 września 2013 r., jak również dokumenty załączone do tegoż pisma.

W piśmie z dnia 20 września 2013 r. skarżący wskazał, że podstawowym i głównym źródłem jego utrzymania są dochody z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Podkreślił, że na skutek podziału majątku z byłą małżonką i wynikającej z tego faktu konieczności spłaty zasądzonych rat na rzecz jej osoby, sytuacja finansowa prowadzonej firmy uległa radykalnemu pogorszeniu. Jak wynika z treści odpisu postanowienia Sądu Okręgowego w K. [...] Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia [...] czerwca 2013 r., skarżący został zobowiązany do spłacenia należności płatnej w ratach w wysokości 350 219,50 zł (płatnej w dniu uprawomocnienia się orzeczenia), w wysokości 428 977,20 zł (płatnej w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia) oraz trzech ratach w wysokości po 500.000 zł (płatnych odpowiednio w terminie do 31 grudnia 2014 r., do 31 grudnia 2015 r. oraz do 31 grudnia 2016 r.). Na poczet powyższych należności doszło do ustanowienia hipoteki przymusowej do kwoty 2 000 000 zł na nieruchomości zasądzonej skarżącemu. Skarżący, którego źródłem utrzymania jest prowadzona działalność gospodarcza nie ma środków finansowych na spłatę zasądzonych rat, co oznacza konieczność zaciągnięcia kredytów.

Strona 1/2