Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. P. i P. P. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia p o s t a n a w i a: zwolnić skarżącą A. P. od kosztów sądowych.
A. P. (dalej też jako skarżąca) złożyła w niniejszej sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, podnosząc że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z informacji zawartych we wniosku oraz z nadesłanych dokumentów wynika, że skarżąca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z 18-letnim synem. W okresie od [...] marca 2014 r. do [...] czerwca 2014 r. skarżąca była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Od [...] lipca 2014 r. skarżąca wznowiła wykonywanie działalności gospodarczej. Jako jedyny dochód dwuosobowej rodziny skarżąca wskazała "alimenty, rodzinne" w wysokości 200 zł. Natomiast jako składniki majątku wymieniła mieszkanie o powierzchni 73,80 m kw oraz działkę. Skarżąca przedłożyła wyciąg ze swojego rachunku bankowego za okres od dnia 14 marca 2014 r. do dnia 1 lipca 2014 r., na którym saldo końcowe zamknęło się debetem w kwocie 675,05 zł.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 10 października 2014 roku odmówiono skarżącej A. P. przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. W uzasadnieniu wskazano, że skarżąca nie wykazała w sposób pełny i klarowny swojej sytuacji majątkowej. W szczególności nie wyjaśniła z jakich środków pokrywane są koszty bieżącego utrzymania jej i jej 18-letniego syna, a także koszty utrzymania mieszkania.
Od powyższego postanowienia skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, złożyła sprzeciw, w którym podniosła, że przedłożone przez nią dokumenty potwierdzają złożone przez nią oświadczenia w zakresie ciężkiej sytuacji majątkowej, w jakiej się znalazła. W sprzeciwie zawarto też wniosek o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 z późn. zm., dalej też jako p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 października 2009 r. (sygn. akt II OZ 822/09) udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Instytucja ta przeznaczona jest przede wszystkim dla osób o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.