Wniosek w przedmiocie cofnięcia uprawnień przewodnika turystycznego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień przewodnika turystycznego postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. P. na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień przewodnika turystycznego. Powyższe postanowienie zostało doręczone skarżącemu w dniu 13 kwietnia 2011 r. (k. 25 akt sądowych).

W dniu 14 kwietnia 2010 r. skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pismo, które na wezwanie Sądu zostało doprecyzowane przez skarżącego pismem złożonym w dniu 10 maja 2011 r. i zakwalifikowane jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżący w uzasadnieniu wniosku wskazał, że zasugerował się miesięcznym terminem i skoro korespondencję otrzymał w dniu 8.12.2010 r. to termin upływał 08.01.2011 r. Skarżący wskazał, że przekroczenie terminu jest wyłącznie jego błędem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.

Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.

Na podstawie art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).

Brzmienie przywołanego przepisu art. 86 p.p.s.a. wskazuje, iż przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. A zatem brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Jednocześnie artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie SN z 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, OSNAP 2000, nr 20, poz. 757). Ponadto, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r. II CRN 448/71 - OSPiKA 1972

z. 7-8 poz. 144).

Skarżący we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi przyznał, że przekroczenie terminu jest wyłącznie jego błędem, tym samym w ocenie Sądu skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności, które wskazywałyby na brak jego winy w uchybieniu terminu.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji orzeczenia.

Strona 1/1