Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. B. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na lokalizację zjazdu postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego A. B. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie: 1) 180 złotych (sto osiemdziesiąt złotych) powiększonej o kwotę 39,60 złotych (trzydzieści dziewięć złotych sześćdziesiąt groszy) stanowiącą 22% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego, 2) 17 złotych (siedemnaście złotych) tytułem zwrotu udokumentowanych wydatków.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] czerwca 2008 r. oddalono skargę K. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na lokalizację zjazdu.
W dniu [...] czerwca 2008 r. skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia [...] grudnia 2008 r., uwzględniając wniosek skarżącego, zwolniono go od kosztów sądowych oraz przyznano radcę prawnego z urzędu.
Wyznaczony w sprawie radca prawny A. B. wniósł w dniu [...] marca 2009 r. skargę kasacyjną od powyższego wyroku. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia [...] czerwca 2010 r. sygn. akt I OSK 1122/09 oddalił powyższą skargę kasacyjną. Na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik skarżącego nie stawił się.
Radca prawny A. B. pismem z dnia [...] października 2010 r. złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, jednocześnie oświadczając, iż koszty te nie zostały pokryte przez skarżącego.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatowi reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.). W przedmiotowej sprawie ustanowiony z urzędu radca prawny występującego w postępowaniu sądowoadministracyjnym w drugiej instancji sporządził i wniósł skargę kasacyjną. Zgodnie natomiast z § 18 ust. 1 pkt 2) ppkt a) cyt. rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej w sytuacji, gdy nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat, wynosi 75 % stawki minimalnej zawartej w pkt 1 omawianego przepisu (zgodnie z pkt 1 ppkt c omawianego przepisu stawka minimalna w sprawie z przedmiotowej skargi wynosi 240 zł), tj. 180 zł, przy czym w myśl § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia kwotę tę należy podwyższyć o stawkę 22 % podatku od towarów i usług, tj. kwotę 39,60 zł.
Ponadto wyznaczony pełnomocnik udokumentował niezbędne wydatki związane z prowadzeniem sprawy w postaci opłacenia dokumentu potwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.
W związku z powyższym, w myśl art. 250 w zw. z art. 258 § 2 pkt 8) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzeczono jak w sentencji.