Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na czynność Komisji Nadzoru Finansowego polegającą na dokonaniu wpisu na listę ostrzeżeń publicznych postanawia odrzucić skargę
Pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. skarżąca, D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na czynność Komisji Nadzoru Finansowego (dalej KNF), polegającą na wpisaniu spółki na listę ostrzeżeń publicznych, publikowanej na stronie internetowej organu, jako podmiotu nie posiadającego zezwolenia Komisji na wykonywanie czynności bankowych, w szczególności na przyjmowanie wkładów pieniężnych w celu obciążenia ryzykiem.
W związku z zapytaniami podmiotów zewnętrznych, dotyczącymi prowadzonej przez D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. działalności w zakresie oferowania produktu inwestycyjnego pod nazwą "[...]", KNF, działając z zamiarem ochrony interesu publicznego, na stronie internetowej organu, w ramach tzw. listy ostrzeżeń publicznych zamieściła informację, z której wynika, iż wzmiankowana spółka nie posiada zezwolenia na wykonywanie działalności bankowej polegającej na przyjmowaniu wkładów pieniężnych w celu obciążenia ich ryzykiem.
W dniu [...] listopada 2010 r. spółka złożyła u Prezesa Rady Ministrów skargę na działalność organu nadzoru podnosząc, iż w jej ocenie, działanie organu polegające na prowadzeniu listy ostrzeżeń publicznych narusza zasadę praworządności i wykracza poza ustawowe kompetencje KNF.
Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa oraz zaprzestania naruszania jej dóbr osobistych. W odpowiedzi na wezwanie, pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. organ wyjaśnił, iż podejmowane przez niego działania w zakresie listy ostrzeżeń publicznych wynikają z celów oraz zadań organu nadzoru nakreślonych przepisami prawa. Organ zaznaczył również, iż brak jest przesłanek do usunięcia spółki z listy ostrzeżeń publicznych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 7 Konstytucji RP poprzez dokonanie czynności polegającej na wpisaniu spółki na prowadzoną przez siebie listę ostrzeżeń publicznych bez legitymacji formalnej, w postaci podstawy prawnej, upoważniającej do podjęcia takiego działania. Jednocześnie skarżąca wniosła o stwierdzenie bezskuteczności czynności KNF oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentów załączonych do skargi. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie skarżąca wskazała, iż prowadzona przez nią działalność związana z obrotem nieruchomościami oraz z procesem realizacji inwestycji w budownictwie w żadnym wypadku nie może być utożsamiana z wykonywaniem czynności bankowych zastrzeżonych dla banków. Zarzuciła organowi, iż przed dokonaniem wpisu na listę ostrzeżeń publicznych KNF nie prowadziła postępowania wyjaśniającego oraz nie wezwała skarżącej do złożenia wyjaśnień ewentualnie zaprzestania prowadzenia działalności w powyższym zakresie.
Wskazując na treść art. 2 Konstytucji RP skarżąca podkreśliła, iż obowiązkiem organu administracji publicznej jest przestrzeganie przepisów o właściwości, co oznacza, że organy te mogą podejmować działania prawne tylko w zakresie przyznanej im kompetencji. Zdaniem skarżącej, prowadząc listę ostrzeżeń publicznych w odniesieniu do podmiotów podejrzewanych o wykonywanie czynności bankowych bez zezwolenia, KNF działa w sposób bezprawny, naruszający dobra osobiste. W ocenie strony rzeczona lista ma faktycznie charakter represyjny w stosunku do podmiotów na niej umieszczonych, zbliżony w odbiorze społecznym do rejestru dłużników niewypłacalnych, rodzący podejrzenie, iż podmiot na niej umieszczony prowadzi działalność nielegalnie. Wskazując na brak umocowania ustawowego do działania organu skarżąca dokonała analizy przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze na rynkiem kapitałowym (Dz. U. Nr 183, poz. 1537) oraz ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119) podnosząc, iż w jej ocenie, określone w treści art. 25 ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym kompetencje nadzorcze KNF dotyczą wyłącznie podawania do publicznej wiadomości informacji odnoszących się do części rynku finansowego jakim jest rynek kapitałowy i to tylko w takim zakresie, jaki wynika z treści ww. ustawy.