Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia [...] września 2013 r., znak [...] w przedmiocie wykreślenia przedsiębiorcy z działalności organizatorów turystyki i pośredników turystycznych postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Skarżący - J. B., w dniu 31 października 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Sportu i Turystyki skargę na decyzję tego organu z dnia [...] września 2013 r.
znak [...] w przedmiocie wykreślenia przedsiębiorcy z działalności organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.
Do skargi dołączył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wnosząc o jego uwzględnienie z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia w wyniku wykonania ww. decyzji znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Uzasadniając złożony wniosek wskazał w szczególności, że ewentualne nieuwzględnienie skargi skutkować będzie wyeliminowaniem jego firmy z rynku turystycznego w kraju i za granicą i w konsekwencji pozbawi go środków materialnych do życia. Nadmienił, że zatrudnia na pełnym etacie pracownika, swojego syna oraz wskazał, że na rynku pracy w regionie, w którym zamieszkują, na pewno nie znajdą pracy.
Nadto skarżący podał, że zarobek uzyskiwany z prowadzonej działalności stanowi jego główne źródło utrzymania. Wskazał na podpisane kontrakty na sezon zimowy, rezerwację pensjonatów, transportu na planowane imprezy zimowe, zakup sprzętu sportowego i stwierdził w związku z tym, że utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji będzie dla niego katastrofą osobistą, rodzinną i finansową. Skarżący z zakazem prowadzenia działalności powiązał pozbawienie płynności finansowej i uniemożliwienie pokrywania bieżących i niezbędnych wydatków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W postępowaniu sądowoadministracyjnym zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Jednak od tej zasady prawo przewiduje wyjątek przewidziany treścią art. 61 § 3 p.p.s.a., zgodnie z którym po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Należy przy tym wskazać, że przesłanki te mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie, a ciężar wykazania istnienia tych przesłanek spoczywa na wnioskodawcy - w niniejszej sprawie na skarżącym.
Jednakże zanim przystąpi się do badania czy w sprawie istnieją uzasadnione przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu należy ustalić, czy przedmiot zaskarżenia nadaje się do wstrzymania. W rozpoznawanym przypadku przedmiot wniosku to decyzja zakazująca wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych w kraju i za granicą oraz wykreślająca z rejestru organizatorów i pośredników turystycznych Województwa [...]. Sąd uznał zatem, że decyzja owa jest aktem noszącym znamiona wykonalności, wobec czego dopuszczalny jest wniosek o jej wstrzymanie.
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Analiza danych zawartych w aktach skłania Sąd do wniosku, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować będzie utratą przez skarżącego pracy, a więc on sam, jak i jego rodzina zostaną pozbawieni poważnej części środków do życia. Twierdzenie to jest prawdopodobne, gdyż istotnie, w miejscu zamieszkania skarżącego występuje znaczne bezrobocie, a w dobie powszechnego kryzysu gospodarczego rynek pracy jest hermetyczny, zatem istnieją obiektywne, znaczne trudności w znalezieniu zatrudnienia. Zauważyć również trzeba, że pozbawienie skarżącego, a co za tym idzie, i jego syna, źródeł dochodu, może spowodować poważne, a zarazem trudne do odwrócenia pogorszenie sytuacji życiowej całej rodziny.
Powyższe oznacza, że skarżący uprawdopodobnił wystąpienie obu przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. i z tego względu Sąd, na podstawie wspomnianego przepisu orzekł, jak w sentencji.