Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację notarialną postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
W dniu [...] stycznia 2009 r. skarżąca, A. M., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości skargę na decyzję ww. organu z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację notarialną. Wraz ze skargą skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Powyższy wniosek skarżąca uzasadniła faktem, iż z decyzją organu zapoznała się w dniu 7 stycznia 2009 r., a termin do wniesienia skargi upływał w dniu 8 stycznia 2009 r. Wyjaśniła jednocześnie, że poprzednio zamieszkiwała w akademiku, który musiała opuścić i w trybie pilnym poszukiwać mieszkania. Pismo informujące o zmianie adresu przesłała do Ministerstwa Sprawiedliwości 16 grudnia 2008 r. sądząc, że decyzja nie została do niej jeszcze wysłana. Pomimo wcześniejszych prób nie udało jej się dostać do akademika. Skarżąca wskazała także, iż była przekonana o pozytywnym rozstrzygnięciu jej odwołania.
W aktach administracyjnych sprawy (k. 36) znajduje się notatka służbowa, z której wynika, iż skarżąca w dniu 15 grudnia 2008 r. kontaktowała się z pracownikiem Departamentu Nadzoru nad Aplikacjami Prawniczymi Ministerstwa Sprawiedliwości i oświadczyła, że w toku postępowania zmieniła adres zameldowania, lecz nie powiadomiła o tym fakcie organu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwana p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Na podstawie art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Brzmienie przywołanego przepisu art. 86 p.p.s.a. wskazuje, iż przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. A zatem brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Jednocześnie artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie SN z 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, OSNAP 2000, nr 20, poz. 757). Ponadto, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r. II CRN 448/71 - OSPiKA 1972
z. 7-8 poz. 144).
Mając na uwadze zaistniałe w sprawie okoliczności faktyczne, skarżąca w sposób oczywisty nie dopełniła w niniejszym postępowaniu obowiązku zawiadomienia o zmianie miejsca zamieszkania.
W ocenie Sądu skarżąca w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie wskazała okoliczności mogących stanowić przesłanki wyłączające winę w uchybieniu terminu do wniesienia skargi w świetle powołanych wyżej przepisów.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji orzeczenia.