Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Borowiecki po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.L. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie rękojmi należytego prowadzenia apteki postanawia 1) Umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie; 2) Zwrócić skarżącej - A. L. - kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego.
W dniu 8 lipca 2015 r. (data nadania w UP) skarżąca A. L., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] maja 2015 r., nr [...], którą utrzymano w mocy uchwałę Okręgowej Rady Aptekarskiej w Ł. z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w sprawie rękojmi należytego prowadzenia apteki ogólnodostępnej.
Skarżąca w dniu 8 lipca 2015 r. uiściła wpis sądowy od skargi w wysokości 100 złotych (vide: sądowe potwierdzenie uiszczenia wpisu sądowego - k. 45 akt sądowych).
Pismem z dnia 10 marca 2016 r. skarżąca złożyła oświadczenie o cofnięciu skargi i wniosła o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważa, co następuje.
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), dalej: p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże, sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W sprawie niniejszej w ocenie Sądu nie zaistniały okoliczności, które mogłyby uzasadniać uznanie cofnięcia skargi za niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie działając, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a. - orzekł, jak w pkt 1 sentencji postanowienia. Orzekając o zwrocie kwoty 100,00 złotych - Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.