Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary dyscyplinarnej w postaci zawieszenia licencji zawodowej pośrednika nieruchomości postanawia: odmówić przyznania skarżącemu L. P. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący - L. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu skargę na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2012 r.
w przedmiocie nałożenia kary dyscyplinarnej w postaci zawieszenia licencji zawodowej pośrednika nieruchomości.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału VI skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na ww. decyzję w kwocie 200 złotych, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
W dniu 20 grudnia 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek skarżącego, złożony na urzędowym formularzu (PPF), o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych. Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż skarżący prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, posiada mieszkanie o łącznej powierzchni 67 m2, nieruchomość rolną o powierzchni 7,7 ha, dwa lokale użytkowe oraz dwie działki budowlane. Nadto skarżący podał, iż dysponuje oszczędnościami w wysokości 300 000 zł, zaznaczając jednocześnie, że naruszenie oszczędności może spowodować brak bezpieczeństwa finansowego w sytuacji ciężkiej choroby.
Skarżący wskazał, że prowadzone przez niego gospodarstwo rolne, nie przynosi dochodów, jego miesięczny dochód brutto wynosi łącznie 950 zł, w tym 500 zł z tytułu pracy na ½ etatu w biurze nieruchomości oraz 450 zł z tytułu świadczenia rentowego.
Postanowieniem z dnia 12 marca 2013 r. referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w żądanym zakresie.
W sprzeciwie na powyższe postanowienie skarżący podał, że otrzymuje bardzo niskie dochody, a koszty utrzymanie nieruchomości są wysokie. Skarżący stwierdził, że zbycie nieruchomości jest trudne lub niemożliwe oraz dodał, że posiadane przez niego oszczędności są żelazną rezerwą.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 259 § 1 p.p.s.a. od zarządzeń wydanych na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 cytowanej ustawy strona może wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw. W związku z tym należy uznać, iż właściwy do rozpatrzenia sprzeciwu jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Zgodnie z art. 260 p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Rozpatrując przedmiotowy sprzeciw Sąd miał na względzie przepis 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., w myśl którego przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym może być przyznane, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z treści powyższego przepisu wynika, iż ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. W związku z tym musi on przedstawić sądowi argumentację, która potwierdzałaby jego niezdolność do wygospodarowania środków na pokrycie tych kosztów.