Dnia 29 stycznia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. Ł. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi P. Ł. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia [...] maja 2008 r. L.dz. [...] w przedmiocie uchylenia z urzędu uchwały o wpisaniu na listę adwokatów postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi
W dniu [...] września 2008 r. skarżący P. Ł. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia [...] maja 2008 r. L.dz. [...] w przedmiocie uchylenia z urzędu uchwały o wpisaniu na listę adwokatów wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Zaskarżona uchwała Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej zawierała pouczenie o przysługującym stronie odwołaniu do Ministra Sprawiedliwości w
terminie 14 dni od dnia doręczenia uchwały. Stosownie do pouczenia zawartego w zaskarżonej uchwale, w dniu [...] czerwca 2008 r. skarżący złożył do Ministra Sprawiedliwości odwołanie od powyższej uchwały.
Postanowieniem z dnia [...] września 2008 r. nr [...] Minister Sprawiedliwości stwierdził niedopuszczalność odwołania. W uzasadnieniu organ podkreślił, iż od ostatecznej decyzji odmawiającej wpisu na listę adwokatów zainteresowanemu służy skarga do sądu administracyjnego.
Powyższe postanowienie skarżący otrzymał w dniu [...] września 2008 r., zaś wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia [...] maja 2008 r., wraz ze skargą złożył w dniu [...] września 2008 r. (data nadania). W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi skarżący powołał się na okoliczność błędnego pouczenia zawartego w uchwale Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, jako przyczyny uprawdopodobniającej brak jego winy w uchybieniu terminu. Dodatkowo podniósł, iż treść postanowienia Ministra Sprawiedliwości doręczonego dnia [...] września 2008 r., wskazała mu właściwą drogę odwoławczą.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Oceniając powyższy wniosek należy uznać, iż zasługuje on na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 86 § 1 i art. 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002
r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności bez swojej winy, może złożyć wniosek o przywrócenie terminu wnosząc go do sądu, w którym czynność miała być dokonana w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodabniając okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (postanowienie SN z 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, OSNAP 2000, nr 20, poz. 757).
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie należało przyjąć, iż dniem, w którym ustała przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi jest dzień [...] września 2008 r., w którym to dniu doręczono skarżącemu postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] września 2008 r., nr [...], stwierdzające niedopuszczalność odwołania.
Dlatego też złożenie przez skarżącego w dniu [...] września 2008 r., wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nastąpiło przed upływem ustawowego siedmiodniowego terminu do wniesienia tegoż wniosku.
Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki warunkujące przywrócenie terminu do wniesienia skargi z uwagi na brak winy po stronie skarżącej w uchybieniu terminu. Skarżący nie może zatem ponosić negatywnych konsekwencji, spowodowanych zastosowaniem się do błędnego pouczenia zawartego w zaskarżonej uchwale.
Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że została spełniona przesłanka do przywrócenia terminu, określona w art. 87 § 2 p.p.s.a. i na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.