Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Henryka Lewandowska - Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. Sp. jawna z siedzibą w [...] od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi P. Sp. jawna z siedzibą w [...] na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego postanawia: utrzymać w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 20 czerwca 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych
Postanowieniem z 20 czerwca 2017 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił przyznania spółce P. Sp. jawna z siedzibą w [...] prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, starszy referendarz sądowy po analizie dokumentów przedłożonych przez skarżącą spółkę stwierdził, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie bowiem, sytuacja strony skarżącej nie daje podstaw do przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie jej od kosztów sądowych.
Jak wskazał rozpoznający wniosek, z przedstawionych rachunków wynikało, że na rachunki te wpływają wpłaty od kontrahentów. Niektóre wpłaty przekraczały kwoty kilku tysięcy złotych. Co więcej, spółka odnotowała za ubiegły rok dochód na poziomie [...]złotych, przy przychodzie sięgającym kwoty [...]złotych. Przyznania prawa pomocy nie uzasadniała przy tym strata skarżącej spółki za pierwszy kwartał bieżącego roku, wynosząca [...]złotych przy przychodzie sięgającym kwoty [...]złotych, bowiem skarżąca spółka uzyskała przychody z działalności gospodarczej kształtujące się na bardzo wysokim poziomie. Zdaniem starszego referendarza, w przypadku przedsiębiorców, miarodajną dla oceny ich zdolności płatniczych nie jest kategoria "dochodu" (rozumianego jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania), lecz "przychodu". Niewątpliwe zatem skarżąca spółka dysponowała kwotami pozwalającymi na pokrycie kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
W ustawowym siedmiodniowym terminie skarżąca spółka złożyła sprzeciw od tego orzeczenia, wnosząc o jego zmianę poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wskazała, że skoro w pierwszym kwartale tego roku odnotowała stratę w wysokości prawie 77% całego jej ubiegłorocznego dochodu, to jest jasne, że jej obecna sytuacja w znacznym stopniu pogorszyła się w stosunku do poprzedniego okresu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a, w brzmieniu znajdującym zastosowanie do spraw, w których skargi wniesiono po dniu 15 sierpnia 2015 r., rozpoznając sprzeciw od postanowienia o odmowie przyznania prawa pomocy, Sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonalność zarządzenia lub postanowienia, a Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 p.p.s.a.). Stosownie do z art. 260 § 3 p.p.s.a., Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym.
Skarżąca spółka ubiega się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w całości (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Zatem stosownie do art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. jej obowiązkiem było wykazanie, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.