Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
S. K. (dalej jako "skarżący") złożył wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi. Skarżący podniósł, iż łącznie nałożono na niego trzema decyzjami łączną karę pieniężną przekraczającą 97 tysięcy złotych, co doprowadzi go do utraty płynności finansowej i w konsekwencji bankructwa. Do wniosku załączył dwie deklaracje na zaliczkę kwartalną na podatek dochodowy za 2016 r., oraz listę płac zatrudnionych pracowników.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016r., poz. 718), zwanej dalej "p.p.s.a.", dalej jako "p.p.s.a." sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wprowadzona w tym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 p.p.s.a., w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
W rozpoznawanej sprawie skarżący oparł swój wniosek na obu ustawowych przesłankach uzasadniających zastosowanie ochrony tymczasowej, podkreślając, że nałożenie kary pieniężnej spowoduje utratę płynności finansowej, a w konsekwencji bankructwo. W ocenie Sądu z podniesionych i należycie uprawdopodobnionych przez skarżącego okoliczności wynika, że zachodzi w jej przypadku niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, co uzasadnia wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Trudne do odwrócenia skutki są to skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe, spowodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po długim czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt I GZ 211/13).
Zdaniem Sądu, skarżący uprawdopodobnił, że ze wskazanych okoliczności wynikałoby zaistnienie przesłanki określonej w art. 61 § 3 p.p.s.a. Do Sądu zostały zaskarżone trzy decyzje, którymi nałożono na skarżącego łączną karę pieniężną w wysokości 97 tysięcy złotych. Z załączonych do wniosku dwóch kwartalnych deklaracji na zaliczkę na podatek dochodowy wynika, że przychód w pierwszym półroczu wyniósł około 360 000, a dochód około 30 000 złotych. Skarżący zatrudnia również cztery osoby, o czym świadczy załączona do wniosku lista wypłat z umów o pracę. Mając na uwadze te dane, w ocenie Sądu wykonanie zaskarżonej decyzji na tym etapie postępowania sądowoadministracyjnego doprowadziłoby do wystąpienia nieodwracalnych skutków gospodarczych i ekonomicznych. Ten stan skutkowałby sytuacją, w której ewentualne rozstrzygnięcie Sądu w przyszłości stałoby się dla skarżącego, z ekonomicznego punktu widzenia, bez znaczenia. Zdaniem Sądu, twierdzenie skarżącego, iż natychmiastowe wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje utratę płynności finansowej, znajduje swoje oparcie w przedstawionych dokumentach finansowych i uzasadnia konieczność zastosowania ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.