Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. D. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu na wynalazek postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Pismem złożonym dnia [...] stycznia 2010 r. skarżący R. D. wniósł za pośrednictwem Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję ww. organu [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu na wynalazek, w której zawarł również wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Z załączonego do akt administracyjnych zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji wynika, że doręczono ją skarżącemu w dniu 30 października 2009 r. Natomiast skarga została wniesiona bezpośrednio do organu dnia 13 stycznia 2010 r., a więc po terminie, który upłynął w dniu 30 listopada 2009 r.
W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku skarżący wskazał, iż uchybienie nastąpiło bez jego winy. Wiedział on bowiem, iż nie może w skardze wnosić o powołanie przez Sąd biegłych, z uwagi na fakt, iż sąd administracyjny nie jest władny powoływać biegłych i czynić z ich opinii dowodów. Dlatego też początkowo uznał, iż złożenie skargi nawet w terminie nie miałoby sensu, ponieważ bez opinii niezależnych ekspertów jedyny wyrok, jaki jego zdaniem mógłby zapaść, to wyrok oddalający skargę. Sąd bowiem przy wydaniu wyroku byłby zmuszony oprzeć się jedynie na błędnej, w jego ocenie, opinii urzędników Urzędu Patentowego RP. Jednakże dopiero po upływie terminu do złożenia skargi skarżący zdał sobie sprawę, iż Sąd mógłby uchylić decyzję organu ze wskazaniem ponowienia postępowania z udziałem zespołu biegłych niezależnych od Urzędu Patentowego RP. Przyczyną uchybienia terminu do wniesienia skargi stało się więc zbyt późne uświadomienie sobie właściwej i potencjalnie skutecznej procedury. A ponieważ czasu pracy umysłu nie można zamknąć w ściśle określonych ramach prawnych, zaś zbyt powolna praca umysłu jest taką samą siłą wyższą, jak choroba, czy pobyt w szpitalu uzasadnia to tym samym, zdaniem skarżącego, przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże w świetle art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Warunkiem przywrócenia terminu, zgodnie z art. 86 § 2 p.p.s.a,. jest spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony w zakresie postępowania sądowego. Artykuł 87 § 1 i 2 p.p.s.a. stanowi natomiast, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Zgodnie z treścią art. 87 § 3 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W myśl § 4 ww. przepisu, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.