- odcinek przekazu pocztowego świadczenia emerytalnego za miesiąc kwiecień 2008 r. [...],
- informacje o stanie zaległości z dnia [...] stycznia 2009 r. w sprawach egzekucyjnych [...],
- fakturę VAT za telefon stacjonarny z dnia [...] kwietnia 2009 r. obejmującą kwotę 215,50 zł [...],
- fakturę VAT za gaz z dnia [...] marca 2009 r. obejmującą kwotę 1.853,53 zł [...],
- ponaglenie wezwania z dnia [...] kwietnia 2009 r. z Sądu Rejonowego w Z. do uiszczenia kosztów postępowania sądowego w wysokości 502 zł i grzywny w kwocie
1.800 zł [...],
- wezwanie z dnia [...] marca 2009 r. do zapłaty kwoty 1.818,23 zł za paliwo gazowe [...].
Natomiast do sprawy o sygn. akt VI SA/Wa 2602/08 skarżąca załączyła dwie pierwsze strony zeznania podatkowego [...] za 2008 rok.
Z powyższych dokumentów wynika, iż dochód skarżącej w roku podatkowym
2008 wyniósł 127.549 zł, z czego 28.182 zł stanowił dochód ze świadczeń emerytalnych, a 99.367 zł - dochód z działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy o dzieło i zlecenia). Z tytułu emerytury (po potrąceniu zajęcia komorniczego) skarżącej jest wypłacana kwota 1.356,68 zł netto. Ponadto skarżącą obciążają zaległości w sprawach egzekucyjnych na kwotę ponad 140.000 zł.
W ocenie rozpoznającego niniejszy wniosek, dokumenty przedłożone przez skarżącą do akt VI SA/Wa 1784/07 i VI SA/Wa 2602/08 nie przedstawiają w sposób zupełny jej sytuacji majątkowej; wskazują jedynie, iż pomimo wysokich zaległości w sprawach egzekucyjnych, skarżąca w roku 2008 osiągnęła znaczny dochód. Natomiast brak jest wyciągów i wykazów z posiadanych przez skarżącą rachunków bankowych. W konsekwencji nie można uznać, że ubiegająca się o przyznanie prawa pomocy J. J. wypełnia ustawowe przesłanki przyznania pomocy państwa. Zauważyć również należy, że dotychczas w niniejszej sprawie skarżąca pokrywała koszty sądowe (dowód uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł [...], dowód uiszczenia opłaty kancelaryjnej w wysokości 100 zł za sporządzenie uzasadnienia wyroku [...]).
W tym miejscu podnieść należy, iż jedyną kwestią braną pod uwagę przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej jest stan majątkowy jej i jej rodziny. "Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej jest obowiązkiem sądu, jeśli osoba ta wykazała, że spełnia przesłanki z art. 246 § 1" (H. Knysiak-Molczyk /w:/ T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 631). "Instytucja zwolnienia od kosztów stanowi w istocie pomoc państwa dla osób które, ze względu na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny" (tak na gruncie przepisów k.p.c. J. Gudowski /w:/ T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska "Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze", tom 1, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004, s. 290 i cytowane tam orzecznictwo Sądu Najwyższego). Skoro zatem jest to pomoc państwa, Sąd (referendarz sądowy) musi ustalić, czy istnieją uzasadnione powody do obciążania budżetu państwa kosztami sądowymi dotyczącymi danej osoby. Zdaniem rozpoznającego wniosek skarżącej J. J., informacje zawarte w formularzu PPF oraz dokumenty zgromadzone w aktach VI SA/Wa 1784/07 i VI SA/Wa 2602/08 nie dają podstaw do zwolnienia wyżej wymienionej od kosztów sądowych.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.