Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych postanawia: umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
K. K. (dalej też jako skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych.
Na rozprawie, która odbyła się w dniu 7 kwietnia 2009 r. pełnomocnik skarżącej wniósł o zawieszenie postępowania w trybie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z toczącym się w innej sprawie przed Ministrem Sprawiedliwości postępowaniem administracyjnym o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewódzkiej Komisji Arbitrażowej w S. o skreśleniu skarżącej z listy radców prawnych Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej w S.. W ocenie strony skarżącej wynik toczącego się postępowania ma wpływ na przesłankę rękojmiową, której brak zarzucił organ, jak również kwestię uzyskania wpisu na listę radców prawnych na podstawie art. 77 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późn. zm.). Alternatywnie strona skarżąca wniosła o zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron. Pełnomocnik organu przyłączył się do wniosku o zawieszenie postępowania. Wyjaśnił, że toczy się postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji - zawiadomienia Prezesa Okręgowej Komisji Arbitrażowej w S. o skreśleniu skarżącej z rejestru radców prawnych w kwietniu 1980 r.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2009 r. zawiesił postępowanie sądowe w niniejszej sprawie. Jako podstawę prawną Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał art. 126 p.p.s.a. W uzasadnieniu podniósł, iż strony zgodnie wniosły o zawieszenie postępowania w związku z toczącym się przed Ministrem Sprawiedliwości postępowaniem administracyjnym o stwierdzenie nieważności decyzji - zawiadomienia Prezesa Okręgowej Komisji Arbitrażowej w S. o skreśleniu skarżącej z rejestru radców prawnych w kwietniu 1980 r.
Postanowienie stało się prawomocne, gdyż strony nie wniosły od niego zażalenia. Do chwili obecnej żadna ze stron nie złożyła wniosku o podjęcie
zawieszonego postępowania. Zgodnie natomiast z art. 130 § 1 p.p.s.a. sąd jest zobowiązany umorzyć postępowanie zawieszone między innymi na zgodny wniosek stron, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od daty postanowienia o zawieszeniu.
W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że postępowanie zostało zawieszone na zgodny wniosek stron, co wynika z protokołu z rozprawy oraz uzasadnienia prawomocnego postanowienia z dnia 7 kwietnia 2009 r. Od momentu zawieszenia postępowania upłynęły trzy lata (dnia 7 kwietnia 2012 r.), a strony lub ich pełnomocnicy w tym terminie nie wnosili o podjęcie zawieszonego postępowania. Tym samym spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 130 § 1 p.p.s.a. Jednocześnie podkreślić należy, że skoro w art. 130 § 1 ppsa, ustawodawca używa zwrotu "sąd umarza postępowanie" to oznacza, że o umorzeniu zawieszonego postępowania decydują wskazane w tym przepisie przyczyny zawieszenia. W sytuacji braku wniosku strony o podjęcie zawieszonego postępowania złożonego w terminie trzech lat od daty zawieszenia, Sąd jest zobligowany do umorzenia postępowania sądowego. Jeżeli podstawą prawną zawieszenia był zgodny wniosek stron, to Sąd musi umorzyć postępowanie sądowe, nawet w sytuacji, gdy tak jak w przedmiotowej sprawie, strony zgodnie wnosząc o zawieszenie postępowania wskazały na relewantność wyniku innego postępowania na rozstrzygnięcie w sprawie niniejszej. Na etapie orzekania w przedmiocie umorzenia postępowania, Sąd nie może jednak dokonywać kontroli przyczyn zawieszenia postępowania. Zgodnie bowiem z art. 170 ppsa orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał ale również inne sądy i inne organy państwowe.
Mając na uwadze powyższe Sąd postanowił jak w sentencji.