Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. C. od postanowienia Starszego Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 maja 2018 r., którym odmówiono P. C. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi P. C. i Z. C. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej postanawia: utrzymać w mocy postanowienie Starszego Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 maja 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 15 grudnia 2015 r. oddalił w całości skargę P. C. i Z. C. (dalej "Skarżący"), od której Skarżący, reprezentowani przez adwokata, dnia 1 kwietnia 2016 r. złożyli skargę kasacyjną prawidłowo opłaconą.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym Skarżący poinformowali, że wypowiedzieli pełnomocnictwo udzielone pełnomocnikowi z wyboru, ponieważ nie byli w stanie regulować jego honorarium i w związku z tym wnieśli o przyznanie każdemu z osobna prawa pomocy.
Skarżący - P. C. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Z podanych przez niego informacji wynika, że gospodarstwo domowe prowadzi wraz z żoną i na utrzymaniu mają dwójkę małoletnich dzieci oraz że uzyskuje wynagrodzenie za pracę w wysokości 8.000 złotych netto miesięcznie (załączono zaświadczenie pracodawcy). Skarżący podał, że żona z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej uzyskuje dochód w wysokości ok. 1.200 złotych netto miesięcznie i oświadczył, że pomiędzy nim, a żoną istnieje rozdzielność majątkowa (załączono umowę majątkową o ustanowieniu rozdzielności majątkowej). Jako stałe wydatki miesięczne Skarżący wskazał: czynsz - 2.000 złotych; koszty utrzymania - 1.800 złotych; koszty leczenia dzieci - 545 złotych; koszty kształcenia dzieci - 600 złotych oraz spłatę zobowiązań podatkowych z tytułu podatku dochodowego do Urzędu Skarbowego w [...] - 3.000 złotych. Skarżący załączy do akt decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z listopada 2017 r., z której wynika, że na jej podstawie zobligowany jest do spłaty zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych w łącznej wysokości 34.811,58 złotych i że zaległość tą rozłożono na 12 comiesięcznych rat w wysokości ok. 2.900 złotych każda.
W tym stanie rzeczy Starszy Referendarz sądowy (dalej "Referendarza"), mając na uwadze treść art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) oraz orzecznictwo sądów administracyjnych odmówił Skarżącemu przyznania prawa pomocy w żądanym przez niego zakresie, gdyż uznał, że dochód Skarżącego - 8.000 złotych, jest wystarczający do pokrycia przez niego kosztów postępowania, pomimo konieczności ponoszenia kosztów utrzymania dzieci oraz spłaty zaległości w podatku dochodowym.
Skarżący z zachowaniem trybu i terminu wniósł od postanowienia Referendarza sprzeciw, w którym oświadczył, że nie podał jeszcze innego zobowiązania finansowego, jakim jest miesięcznie obciążony - tj. spłaty zobowiązania wynikającego z decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z sierpnia 2017 r., na mocy której na 12 rat rozłożono jego zaległość w podatku VAT, co jego zdaniem uzasadnia przyznanie mu prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: