Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi P. C. i Z. C. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej p o s t a n a w i a: odmówić przyznania skarżącemu P. C. pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1490/15 oddalono w całości skargę P. C. i Z.C. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.
Skarżący P. C. i Z. C., reprezentowani przez adwokata J. N., pismem z dnia 31 marca 2016 r. złożyli skargę kasacyjną od powyższego wyroku.
W dniu 16 października 2017 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęło pismo skarżących informujące, iż wypowiedzieli pełnomocnictwo pełnomocnikowi z wyboru, ponieważ nie byli w stanie regulować jego honorarium, w związku z tym wnoszą o prawo pomocy.
W dniu 3 stycznia 2018 r. wpłynął do Sądu sporządzony na urzędowym formularzu wniosek P. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Z podanych przez skarżącego w formularzu informacji wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe z żoną i dwójką małoletnich dzieci. Skarżący uzyskuje wynagrodzenie za pracę w wysokości 8.000 zł netto (załączono zaświadczenie pracodawcy potwierdzające powyższe), natomiast żona skarżącego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej uzyskuje dochód w wysokości ok. 1200 zł netto miesięcznie. Pomiędzy skarżącym a jego żoną istnieje rozdzielność majątkowa (załączono umowę majątkową o ustanowieniu rozdzielności majątkowej potwierdzającej powyższe). Jako stałe wydatki miesięczne skarżący wskazał: czynsz - 2000 zł, koszty utrzymania - 1800 zł, koszty leczenia dzieci - 545 zł, koszty kształcenia dzieci - 600 zł, spłata zobowiązań do urzędu skarbowego - 3000 zł. Skarżący załączy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B., z której wynika, że zobligowany jest do spłaty zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 334.811 zł. Zaległość rozłożono na 12 comiesięcznych rat w wysokości ok. 2900 zł.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 października 2009 r. (sygn. akt II OZ 822/09) udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Instytucja ta przeznaczona jest przede wszystkim dla osób o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.
W niniejszej sprawie podstawowym źródłem utrzymania skarżącego jest uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w wysokości 8.000 netto miesięcznie. W ocenie rozpoznającego wniosek powyższy dochód skarżącego jest wystarczający do pokrycia przez skarżącego kosztów postępowania, pomimo konieczności pokrywania kosztów utrzymania dzieci oraz obciążenia go kosztami spłaty zaległości w podatku dochodowym w wynikającej z nadesłanych przez skarżącego dokumentów kwocie ok. 2900 zł miesięcznie.
W konsekwencji nie można uznać, iż przy osiąganych przez skarżącego comiesięcznych dochodach skarżącego nie jest w stanie zgromadzić środków niezbędnych do dochodzenia swoich praw przed sądem, w szczególności zatrudnienia profesjonalnego pełnomocnika, którego jedynym zadaniem na obecnym etapie postepowania byłoby reprezentowanie skarżącego na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W związku z powyższym w myśl art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.