Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o nałożeniu kary pieniężnej i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji postanawia umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
A. S. (dalej jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o nałożeniu kary pieniężnej i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego. Podniósł, iż działając na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. dalej zwana p.p.s.a.) uwzględnił skargę w całości i uchylił zaskarżoną decyzję. Na potwierdzenie powyższego organ przedłożył decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...], którą to decyzją uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 3 p.p.s.a., organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. W tej sytuacji postępowanie podlega umorzeniu z mocy art. 161 § 1 pkt 3 ppsa.
Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż skuteczne cofnięcie skargi lub śmierć strony.
Umorzenie postępowania oznacza przerwanie i zakończenie postępowania sądowoadministracyjnego z powodu zaistnienia w jego toku zdarzeń, które uniemożliwiają osiągnięcie jego celu, albo powodują, że dokonanie przez sąd administracyjny kontroli zaskarżonego aktu lub czynności staje się zbędne albo nawet niedopuszczalne (T.Woś, H.Knysiak-Molczyk, M.Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str.494). Z bezprzedmiotowością postępowania mamy do czynienia, gdy w toku postępowania odpadł jeden z elementów postępowania uniemożliwiający dalsze jego prowadzenie.
W niniejszej sprawie o umorzeniu postępowania przesądziła okoliczność, iż, zaskarżona decyzja została wyeliminowana z obrotu prawnego, na skutek podjętych przez organ, w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a., czynności autokontrolnych. Tym samym przestał też istnieć przedmiot zaskarżenia, czyniąc wydanie rozstrzygnięcia w badanej sprawie zbędnym.
Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. orzeczono o umorzeniu postępowania sądowoadministracyjnego, jako bezprzedmiotowego.