Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. M. i K. M., prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą M. s.c. na postanowienie Ministra Gospodarki z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie wydania opinii w sprawie zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy postanawia: odrzucić skargę
Skarżący - J. M. i K. M., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą M. s.c. - pismem z dnia [...] czerwca 2009 r. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Gospodarki skargę na postanowienie tego organu z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie wydania opinii w sprawie zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.
Sąd ustalił iż, że zaskarżone postanowienie z dnia [...] maja 2009 r. skierowane do przedsiębiorców J. M. i K. M., prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą M. s.c., zaadresowano na M. s.c. Omawiane postanowienie w dniu [...] maja 2009 r. odebrała I. B.- "Wiceprezes Zarządu" (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach administracyjnych sprawy).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 40 § 1 k.p.a. pisma w postępowaniu administracyjnym doręcza się stronie. Usankcjonowana art. 10 k.p.a. zasada ogólna czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym wymaga bowiem kierowania do niej wszystkich wezwań, zawiadomień, informowania o treści zapadłych w trakcie postępowania rozstrzygnięć. Artykuł 42 § 1 k.p.a. stanowi zaś, iż pisma doręcza się osobom fizycznym w ich miejscu zamieszkania lub miejscu pracy.
W przedmiotowej sprawie zaskarżonym postanowieniem Ministra Gospodarki z dnia [...] maja 2009 r. utrzymano w mocy postanowienie z dnia [...] lutego 2009 r. wydane przez Zarządzającego Specjalną Strefą Ekonomiczną, w którym wyrażono negatywną opinię w sprawie zmiany zezwolenia nr [...] z dnia [...] września 2005
r. udzielonego J. M. i K. M. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą M. s.c. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem osobie fizycznej będącej podmiotem wpisanym do rejestru przedsiębiorców prowadzonym w formie Ewidencji Działalności Gospodarczej należy doręczać pisma zgodnie z postanowieniami art. 42 - 44 k.p.a. W takim przypadku na niej spoczywają bowiem prawa i obowiązki, o których rozstrzyga się w postępowaniu administracyjnym, a nie na przedsiębiorstwie (postanowienie SN z 4 września 1996 r. II ARN 33/96 nawiązujące do uchwały SN z
4 stycznia 1995 r. IIICZP 148/94). Jak wynika z akt sprawy ww. postanowienie przesłano na adres M. s.c.(tj, .podmiotu nie będącego stroną postępowania) jako jeden list polecony, jej odbiór potwierdziła jedynie I. B. (pracownik skarżących), której podpis widnieje na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż nie doszło do prawidłowego a co za tym idzie skutecznego doręczenia zaskarżonego postanowienia J. M. i K. M. bowiem jak wyraził to Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 listopada 2002 r. (II RN 115/2002) "doręczenie pisma osobie fizycznej w jej miejscu pracy (art. 42 § 1 ) może być dokonane wyłącznie adresatowi", oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 czerwca 1999 r. (I SA/Kr 129/98) "z przepisu art.42 § 1 kpa wynika, że pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Gdyby było inaczej, to przepis ten musiałby zawierać dodatkowe sformułowanie takie jak w art. 138 § 2 k.p.c., tj. że dla adresata, którego listonosz nie zastanie w miejscu pracy można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pisma". Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 grudnia 1997 r. sygn. akt I SA/Gd 942-943/97 (Fiskus 1998, Nr 15 s. 32) wskazał, że przedsiębiorstwo prowadzone w ramach działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie ma osobowości prawnej ani nie jest też jednostka organizacyjną w rozumieniu art. 45 .k.p.a, ,a wobec tego nie można stosować zasad doręczenia regulowanych w tym przepisie (tj. doręczenia w lokalu siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism), a doręczenie powinno być dokonane zgodnie z art. 42 k.p.a .
Biorąc pod uwagę fakt, iż akta administracyjne sprawy zawierają jedynie dowód na doręczenia przedmiotowego postanowienia I. B., pracownika skarżących, brak zaś jest dokumentu potwierdzającego doręczenie zaskarżonego postanowienia skarżącym, przyjąć należy, że nastąpiło złamanie zasady określonej w art. 40 § 1 k.p.a..
Brak skutecznego doręczenia skarżącym przedmiotowego postanowienia odnosi w tym przypadku ten skutek, iż nie płynie dla nich termin do wniesienia skargi określony w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) a tym samym skargę wniesioną przez J. M. i K. M. uznać należy za przedwczesną. Wniesienie skargi jest zatem niedopuszczalne w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia