Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie z wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w postaci zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy p o s t a n a w i a: odmówić przyznania M. W. prawa pomocy w żądanym zakresie.
Skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego J. T., w dniu 29 czerwca 2007 r. złożył skargę na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Strona skarżąca w skardze wnioskowała o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od opłaty związanej z wniesieniem skargi.
Mając powyższe na uwadze, pełnomocnik skarżącego został zobowiązany pismem Sądu z dnia 30 sierpnia 2007 r. do przesłania urzędowego formularza w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Powyższe wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 4 września 2007 r. Pełnomocnik skarżącego w zakreślonym terminie nie złożył wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu. Wobec powyższego, zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 9 października 2007 r. pozostawiono wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Następnie pełnomocnik strony skarżącej złożył sprzeciw, w którym stwierdził, że w sprawie niniejszej nie miały miejsca okoliczności uzasadniające pozostawienie wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. W ocenie pełnomocnika skarżącego, formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy powinien zostać doręczony skarżącemu, a nie jego pełnomocnikowi.
Mając powyższe na uwadze, Sąd przy piśmie z dnia 16 listopada 2007 r. przesłał pełnomocnikowi skarżącego urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w celu jego wypełnienia przez skarżącego i przesłania do Sądu. W odpowiedzi na powyższe, pełnomocnik strony skarżącej przesłał do Sądu wypełniony formularz. Następnie Sąd przy piśmie z dnia 14 grudnia 2007 r. wezwał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez przedstawienie szeregu dokumentów odnoszących się do sytuacji majątkowej skarżącego. Mając powyższe na uwadze, pełnomocnik skarżącego wystąpił z wnioskiem o przedłużenie zakreślonego terminu do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy. Po uwzględnieniu tego wniosku, termin na nadesłanie tych dokumentów mijał 31 stycznia 2008 r. Do dnia wydania niniejszego postanowienia, pełnomocnik skarżącego nie uzupełnił złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 259 § 1 p.p.s.a. od zarządzeń i postanowień wydanych na podstawie art. 258 § 2 pkt 6 ww. ustawy strona może wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw. W związku z tym należy uznać, iż właściwy do rozpatrzenia sprzeciwu jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Zgodnie z art. 260 p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Sprawa przyznania prawa pomocy rozpatrywana jest od początku w świetle przesłanek, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.