Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku F. Sp. z o.o. z siedzibą w S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi F. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu zaprzestania prowadzenia reklamy apteki oraz nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W skardze na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] grudnia 2012 r. w sprawie nakazania zaprzestania prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej "[...] - najtańsza apteka w regionie" oraz nałożenia kary pieniężnej w wysokości 10 000 złotych - skarżąca F. Sp. z o.o. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Podała, że nie posiada jakichkolwiek środków umożliwiających jej dokonanie zapłaty nałożonej kary pieniężnej, a podjęcie w stosunku do niej egzekucji, powodującej dodatkowe koszty - z dużym prawdopodobieństwem wpłynie na płynność finansową skarżącej spółki i może doprowadzić do powstania daleko idących skutków, które nawet w przypadku zwrotu świadczenia nie będą możliwe do odwrócenia.
Do wniosku skarżąca załączyła sporządzony na dzień 31 grudnia 2012 r. bilans spółki oraz rachunek zysków i strat za okres 01.01.2012 - 31.12.2012 r. z których wynika, że w 2012 r. skarżąca spółka osiągnęła przychody netto w wysokości 11 512 744,47 złotych oraz odnotowała stratę w wysokości 36 326,94 zł.
Ponadto skarżąca dodała, że okolicznością uzasadniającą wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest także prawdopodobieństwo jej uchylenia ze względu na liczne wady, którymi jest ona dotknięta.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 t.j.) dalej jako "p.p.s.a.", katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zamknięty. Sąd uprawniony jest do uwzględnienia wniosku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zdaniem Sądu przedstawione przez skarżącą spółkę okoliczności nie uprawdopodabniają, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje zaistnienie którejkolwiek z enumeratywnie wymiennych w art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanek w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W szczególności okoliczności takiej nie stanowi, jak chce tego skarżąca spółka wykazana w załączonych do skargi dokumentach finansowych strata z tytułu prowadzonej działalności za 2012 rok. Zważyć bowiem należy, że strata powstaje wskutek uzyskania nadwyżki kosztów uzyskania przychodu nad samym przychodem, a to skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania (brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego) i nie stanowi automatycznie o braku środków finansowych. Powstanie straty nie oznacza jeszcze utraty możliwości płatniczych (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt II GZ 112/11).
Pogląd ten w warunkach niniejszej sprawy tym bardziej jest trafny, gdy wykazaną roczną stratę spółki w wysokości 36 326, 94 złotych zestawi się z jej rocznym przychodem wynoszącym 11 565 292,94 zł. Zatem skala prowadzonej działalności również w kontekście nałożonej kary w wysokości 10 000 zł oznacza, że nie można przyjąć by wykonanie zaskarżonej decyzji mogło doprowadzić do utraty płynności finansowej skarżącej spółki, skutkującej niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Jednocześnie zauważyć należy, że przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można utożsamiać z oceną legalności wydanej decyzji. Celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd. Z powyższego wynika, że sąd wyłącznie bada zaistnienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., przede wszystkim w oparciu o okoliczności wskazane we wniosku (por. postanowienie NSA z dnia 13 listopada 2012 r. o sygn. akt II OSK 590/12, LEX nr 1248471).
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak w sentencji.