Starszy referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi P. M. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną postanawia: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.. 2. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
P. M. wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi z żoną i czwórką dzieci, nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. W rubryce 10 wniosku oświadczył, iż nie osiąga dochodów, natomiast jego żona i dzieci otrzymują świadczenia rodzinne, pielęgnacyjne oraz z Programu Rodzina 500+ w łącznej wysokości około 2.600 zł.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Prawo pomocy stanowi wyjątek od zasady ponoszenia przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w postępowaniu sądowym i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718; zwanej dalej: "p.p.s.a.").
Wniosek zasługuje na uwzględnienie w zakresie ustanowienia dla skarżącego pełnomocnika z urzędu. Zauważyć należało, iż wnioskodawca nie posiada wystarczających środków, które pozwoliłby mu na poniesienie kosztów związanych z udziałem profesjonalnego pełnomocnika. Wskazać w szczególności należy, iż wnioskodawca nie osiąga dochodów, zaś jego rodzina utrzymuje się dzięki pomocy państwa w postaci świadczeń rodzinnych i pielęgnacyjnych.
Natomiast w pozostałym zakresie rozpoznanie wniosku stało się zbędne.
Wskazać należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny podjął w dniu 23 maja 2016 r. uchwałę o sygn. akt II GPS 2/15, zgodnie z którą, sprawy ze skarg na postanowienia organów egzekucyjnych wydawane w toku egzekucji administracyjnej dotyczącej tytułów wykonawczych wystawianych przez organy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] należą do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, o których mowa w art. 239 pkt 1 lit. e p.p.s.a., i w konsekwencji - na podstawie art. 239 pkt 1 lit. e tej ustawy - z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych zwolniona jest strona skarżąca w sprawach ze skarg na postanowienia organów egzekucyjnych [...].
W tej sytuacji zauważyć należało, iż na skarżącym nie ciążą w niniejszej sprawie żadne koszty sądowe (z mocy art. art. 239 pkt 1 lit. e p.p.s.a.), co z kolei powoduje, że rozpoznanie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych stało się zbędne.
Stosownie do przepisu art. 249a p.p.s.a., jeżeli rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 258 § 1 w zw. art. 249a p.p.a.s.a. orzeczono, jak w punkcie drugim sentencji postanowienia.