Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Krystyna Madalińska-Urbaniak po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi W. K. na postanowienie Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym za bezzasadne p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
W złożonym w dniu 2 maja 2014 r. na urzędowym formularzu (PPF) wniosku o przyznanie prawa pomocy W. K. (dalej "skarżący"), wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w 1998 r. na skutek klęski żywiołowej utracił plony w dzierżawionym gospodarstwie rolnym, a w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego komornik odebrał mu bydło i sprzęt rolniczy, które służyły do prowadzenia produkcji rolnej. Nie posiada żadnego majątku ruchomego ani nieruchomości, nie osiąga dochodów, zatem nie stać go na ponoszenie kosztów sądowych i opłacenie profesjonalnej pomocy prawnej. Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Do wniosku załączył zarządzenie Prezesa Sądu Rejonowego w B. w przedmiocie umorzenia kosztów sądowych z 11 października 2012 r. oraz kserokopię postanowienia NSA z 13 listopada 2013 r. II GZ 644/13 przyznającego prawo pomocy w zakresie całkowitym.
W związku z powziętymi wątpliwościami na podstawie przepisu art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. referendarz sądowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedłożenie w terminie 7 dni wskazanych w wezwaniu dokumentów.
W odpowiedzi skarżący nadesłał oświadczenie, że nie posiada żadnego majątku, w tym nieruchomości. Nie otrzymuje pomocy od rodziny, od opieki społecznej, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Nie posiada żadnych źródeł przychodów ani z tytułu wykonywanej pracy ani z tytułu zasiłku emerytalnego i nie składa zeznań podatkowych. Oświadczył, że w 1998 r. zawarł z żoną umowę o rozdzielności majątkowej oraz o podziale majątku wspólnego. Podkreślił, że małżonkowie prowadzą odrębne gospodarstwa.
W wyniku rozpoznania wniosku referendarz sądowy postanowieniem z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn.akt V SA/Wa 716/14 odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Pismem z dnia 3 lipca 2014 r. skarżący wniósł sprzeciw od ww. postanowienia. W uzasadnieniu wskazał na trudną sytuację materialną i obowiązującą umowę o rozdzielności majątkowej z żoną. Do pisma załączył postanowienie NSA z dnia 13 listopada 2013r. sygn.akt II GZ 644/13, postanowienie SA w Gdańsku z dnia 30 marca 2012r. sygn.akt V ACa 29/12, postanowienie Komornika Sądowego z dnia 24 sierpnia 2012r. sygn.akt KM182/10 o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje;
Zgodnie z art. 260 p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie przeciwko któremu został wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd. Tym samym już samo wniesienie sprzeciwu, a nie jego zakres określony przez stronę, powoduje utratę mocy wiążącej postanowienia wydanego przez referendarza sądowego - w całości. W konsekwencji prowadzi to do ponownego rozpatrzenia wszystkich żądań zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy przez Sąd (por. postanowienie NSA z dnia 23 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 375/04).