Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie: wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
T. Sp. z o.o. w W., dalej: "Skarżąca" lub "Spółka" w skardze na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z [...] stycznia 2016r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry, zawarła m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na zasadzie art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że za zasadnością wniosku przemawiają okoliczności wskazane w treści skargi, a w szczególności brak jednolitego stanowiska Służby Celnej, co do charakteru gier na urządzeniu, różna praktyka organu I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego.
Ponadto wskazano, że w okresie od 19 grudnia 2012 r. do 19 grudnia 2013 r. w jedenastu sprawach podobnych do niniejszej sprawy WSA w Poznaniu orzekł o zasadności skargi oraz uchylił decyzje obu organów. Tym samym zdaniem wnioskodawcy stało się zasadne wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Skarżąca spółka podała, że aktualnie ponosi duże straty, m.in. wskutek nieosiągania planowanych zysków w wyniku zatrzymania przedmiotowych urządzeń przez Urzędy Celne. Stwierdziła, że uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie postępowania, kiedy dokonanie czynu z art. 107 k.k.s. nie zostało udowodnione żadnym prawomocnym orzeczeniem, dodatkowo pogorszy sytuację finansową Spółki i będzie niewspółmierne do zaistniałych okoliczności. Skarżąca wyraziła przekonanie, że zasługuje na tymczasową ochronę polegającą na wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny o losie przepisów będących podstawą do wymierzenia przedmiotowej kary pieniężnej. Według Spółki w przesłankach wynikających z art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: "p.p.s.a.") chodzi nie tylko o szkodę grożącą samemu skarżącemu, ale również każdą inną szkodę, w tym także szkodę grożącą Skarbowi Państwa w związku z wypłatą pobranych kar w razie przegrania w sądzie. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca powołała się na postanowienia wydane przez sądy administracyjne, którymi wstrzymano wykonanie decyzji, w tożsamych przedmiotowo sprawach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Wyjątkiem od tej reguły ogólnej jest przyznanie sądowi w ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., możliwości udzielenia stronie ochrony tymczasowej poprzez wstrzymanie wykonania aktu lub czynności w całości lub w części, chyba że ustawa szczególna wyłącza tę możliwość. Treść normatywna powyższych przepisów wskazuje, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu może nastąpić wyłącznie w wyniku złożonego przez skarżącego wniosku oraz przy uwzględnieniu przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a..