Starszy referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
M.L. wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Wnioskodawca wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi z żoną i dwójką małoletnich dzieci, posiada dom o pow. 80 m2, natomiast nie posiada innych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. W rubryce 10 wniosku oświadczył, iż otrzymuje rentę inwalidzką w wysokości 1.180 zł oraz świadczenie rodzinne na dzieci w wysokości 115 zł i 106 zł, dodatek na dziecko w wysokości 80 zł, a także zasiłek opiekuńczy w wysokości 520 zł miesięcznie. Wnioskodawca przedstawił swoją sytuację życiową i majątkową, wskazał również wydatki niezbędne dla utrzymania.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Prawo pomocy stanowi wyjątek od zasady ponoszenia przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w postępowaniu sądowym i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.)).
Wniosek zasługuje na uwzględnienie. Oceniając złożone oświadczenia, uznać należało, iż wnioskodawca nie posiada wystarczającego źródła dochodu, które pozwoliłoby mu ponieść koszty związane z udziałem w postępowaniu sądowym bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania. Wzięto pod uwagę, iż jego rodzina utrzymuje się z niewielkich dochodów z tytułu renty, świadczenia rodzinnego i zasiłków z pomocy społecznej, które w całości pożytkowane są na wydatki związane z niezbędnym utrzymaniem, a co najmniej ich wysokość nie pozwala na czynienie oszczędności na koszty sądowe. Nadto należało mieć na uwadze, iż wnioskodawca nie posiada majątku o znacznej wartości, zasobów pieniężnych ani oszczędności.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.