Wniosek w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Anna Nasiłowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia ... września 2016 r. nr ... w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej p o s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Uzasadnienie strona 1/2

W złożonym na urzędowym formularzu (PPF) wniosku o przyznanie prawa pomocy M. D. (dalej: "Skarżący" lub "Strona") wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.

W uzasadnieniu wniosku podał, że wszystkie uzyskiwane środki pieniężne przeznacza na rehabilitację niepełnosprawnej córki. Głębokie upośledzenie umysłowe uniemożliwia jej samodzielną egzystencję.

Jako miesięczne dochody rodziny Skarżący wymienił świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 2.000 zł z tytułu opieki na niepełnosprawnym dzieckiem oraz wynagrodzenie z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Skarżącego (taxi osobowe) - 2.500 zł (łącznie 4.500 zł). Do miesięcznych wydatków Strona zaliczyła czynsz najmu mieszkania - 1.500 zł, opłaty za media - 500 zł, koszty wyżywienia - 1.500 zł, odzież - 500 zł, wydatki na rehabilitacje i leki - 500 zł.

Jako jedyny składnik majątku rodziny Skarżący wskazał samochód osobowy marki Opel Astra - rok produkcji 2003.

Z uwagi na to, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające dla oceny możliwości majątkowych Strony, na podstawie zarządzenia z 12 października 2017 r. Skarżącego wezwano do udzielenia dodatkowych informacji oraz złożenia określonych dokumentów. Wezwanie zostało doręczone w trybie zastępczym w dniu 30 października 2017 r. Skarżący nie odpowiedział na wezwanie.

Mając na względzie powyższe zważono, co następuje.

Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest - stosownie do treści przepisu art. 199 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; zwanej dalej: "p.p.s.a.") - ponoszenie przez stronę kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).,

Literalna wykładnia powyższych regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił referendarzowi rozpatrującemu wniosek. Jednocześnie w sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy lub budzi wątpliwości, referendarz sądowy na podstawie art. 255 p.p.s.a., ma prawo wezwać taką osobę do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności.

Wobec tego, iż oświadczenia złożone przez Skarżącego na urzędowym formularzu PPF okazały się niewystarczające do oceny, czy nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (jako warunku udzielenia prawa pomocy we wnioskowanym zakresie), został wezwany do podania informacji pozwalających na lepszą ocenę sytuacji majątkowej oraz do złożenia określonych dokumentów.

Strona 1/2