Referendarz Sądowy Anna Nasiłowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J.B. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] października 2010 r. nr [...] znak [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania postanawia: - przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K. J. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu kwotę 369 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych), w tym: tytułem wynagrodzenia kwotę 300 zł (trzysta złotych), tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 69 zł (sześćdziesiąt dziewięć złotych).
Postanowieniem z 22 marca 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2850/10 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał J.B. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego. Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu radcę prawnego K. J.
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. B. oraz zasądził na rzecz radcy prawnego K. J. koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu w łącznej wysokości 738 zł, w tym tytułem wynagrodzenia kwotę 600 zł, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 138 zł.
Pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. radca prawny zawiadomił Sąd o sporządzeniu opinii o odmowie wniesienia skargi kasacyjnej oraz poinformował, że opinię przesłał skarżącemu oraz dziekanowi OIRP w W.
W związku z podjętymi czynnościami, pełnomocnik wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu, oświadczając, że udzielona pomoc prawna nie została opłacona.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej "p.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny (...) otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych (...) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Przepis § 15 cytowanego rozporządzenia stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4 rozporządzenia oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zgodnie z §16 wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Dla wyliczenia wynagrodzenia za zastępstwo procesowe w przedmiotowej sprawie przyjąć należało stawkę określoną na podstawie § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a i § 6 pkt 3 rozporządzenia. Pełnomocnik reprezentował skarżącą w postępowaniu przed sądem I instancji i sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego orzeczenia. Wobec tego zasądzić należało na jego rzecz wynagrodzenie w wysokości 50 % stawki minimalnej wynoszącej w niniejszej sprawie 600 zł, a więc wynagrodzenie w wysokości 300 zł.
Jednocześnie stosownie do treści § 2 ust. 3 rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty (...) sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 250 oraz art. 258 §1 i §2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.