Referendarz sądowy Tomasz Zawiślak Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lipca 2008 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji; postanawia: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.; 2. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Postanowieniem z 27 listopada 2008r. przyznano skarżącemu T. S. prawo pomocy w zakresie wnioskowanym, tj. w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wyrokiem z 24 marca 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] lipca 2009r.
Następnie pismem z 4 maja 2009r. skarżący wystąpił z wnioskiem uzupełnionym na urzędowym formularzu PPF o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.
W uzasadnieniu wniosku, jako fakty z których wynika, że wniosek jest zasadny wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi wraz z żoną i dwójką małoletnich uczących się dzieci. Oświadczył, iż cała rodzina utrzymuje się ze świadczenia rentowego w wysokości ok. 430 złotych i dochodów z gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,13 ha. Wnioskodawca wskazał również, iż jego rodzina korzysta z pomocy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Ponadto stwierdził, iż jest właścicielem domu o powierzchni 70 m2, innego majątku w postaci oszczędności, zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych nie posiada.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
W myśl art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej ustawy p.p.s.a. - prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Wniosek skarżącego w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych w postaci wpisu od skargi kasacyjnej nie zasługuje na uwzględnienie. Mianowicie mocą postanowienia z 27 listopada 2008r. skarżącemu przyznane zostało już prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Zgodnie z art. 211 p.p.s.a. koszty sądowe obejmują opłaty sądowe i zwrot wydatków. Opłatami sądowymi są wpis (zarówno od skargi jak i skargi kasacyjnej) i opłata kancelaryjna (art. 212 § 2 p.p.s.a). Postanowienie referendarza z 27 listopada 2008r. nie zostało uchylone ani zmienione. W związku z tym ponowny wniosek skarżącego w tym samym zakresie jest bezzasadny.
Odnosząc się natomiast do wniosku o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika należy zauważyć, iż zasadność wniosku skarżącego rozpatrzono w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie on zobowiązany ponieść w postępowaniu, z drugiej zaś strony jego możliwości finansowe.
Mając na względzie znajdujące się w aktach sprawy oświadczenia o stanie majątkowym i porównując je z obciążeniem wynikającym z zastępstwa profesjonalnego pełnomocnika należało uznać, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do udzielenia skarżącemu prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż cała czteroosobowa rodzina utrzymuje się z dochodów z gospodarstwa rolnego i świadczenia rentowego w wysokości ok. 430 złotych miesięcznie należało uznać, iż skarżący wykazał, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy. Już sama okoliczność, iż rodzina skarżącego otrzymuje pomoc z Ośrodka Pomocy Społecznej świadczy o ich trudnej sytuacji materialnej. W przytoczonych okolicznościach skarżący nie jest w stanie bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji postanowienia.